Franse literatuurgeschiedenis/Pierre de Ronsard

Pierre de Ronsard (geboren 11 september 1524 in Couture-sur-Loir, overleden 27 december 1585) was een Franse dichter uit de Renaissance en de "prins der dichters" (Prince des poètes), zoals zijn eigen Franse generatie hem noemde. Hij was een van de sterren van de humanistische jonge dichtersgroep La Pléiade, die, geïnspireerd door de klassieken, Franstalige literatuur wilde creëren. Ronsard verwierf vooral bekendheid om zijn liefdespoëzie, met name zijn sonnetten en odes, die vaak thema's van schoonheid, tijd en vluchtige jeugd uitdrukken.

Ronsard leverde een bijdrage aan de ontwikkeling van een normatieve Franse schrijftaal, maar vooral aan de uitbreiding van de Franse woordenschat. Tijdens Ronsards leven werd hij een zeer bekende dichter, maar na zijn dood raakte hij snel vergeten. De belangstelling voor de poëzie van Ronsard herleefde tijdens de Romantiek.

Zijn beroemde regel "Mignonne, allons voir si la rose..." uit Ode à Cassandre is een van de meest gevierde verzen uit de Franse literatuur, waarin een jonge vrouw wordt aangespoord om de dag te plukken (carpe diem). Eerste strofe van dit gedicht:

"Mignonne, allons voir si la rose

Qui ce matin avoit desclose

Sa robe de pourpre au Soleil,

A point perdu ceste vesprée

Les plis de sa robe pourprée,

Et son teint au vostre pareil."

Vertaling:

"Schatje, laten we eens kijken of de roos die deze ochtend haar paarse jurk voor de zon heeft geopend,

deze avond de plooien van haar paarse jurk niet is verloren en haar teint die lijkt op die van jou."

Werk

Les Odes (1550–54)
Les Amours de Cassandre (1552)
Les Livret des folâtries (1553)
Les Bocages (1554)
Mélanges (1554)
Les Amours de Marie (1555-56)
Les Hymnes (1555-56)
Églogues (1560–67)
La Franciade (1572)
La Mort de Marie (1578)
Sonnets pour Hélène (1578)

Nederlandse vertalingen

Enkele gedichten uit Les amours. Vertaald door Jef Last, Sijthoff, Leiden, 1948.
Pluk toch vooral vandaag de rozen van het leven! Samengesteld en vertaald door Ernst van Altena, Ambo, Baarn, 1992. Tekst in het Frans en het Nederlands.