Turks/Vocaalharmonie

In Turkse talen wordt de term vocaalharmonie gebruikt voor die gevallen waarin een stamwoord affixen (voor- en achtervoegsels) selecteert waarin de klinkers met die van het stamwoord harmoniëren. Zo krijgen in het Turks zelfstandige naamwoorden met in de laatste lettergreep een voorklinker de meervoudsuitgang -ler (met een voorklinker), die met een achterklinker de uitgang -lar (met een achterklinker).

Voorbeeld: evler (huizen) naast kitaplar (boeken))
klinker klein groot
a a ı
ı a ı
o a u
u a u
e e i
i e i
ö e ü
ü e ü

Vele uitgangen (suffixen) passen hun klinker aan de voorafgaande lettergreep aan. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen kleine en grote vocaalharmonie. Er zijn achterklinkers (doffe klinkers: a ı o u) en voorklinkers (heldere: e i ö ü).

Bij de kleine vocaalharmonie volgt na

achterklinkers een a,
voorklinkers een e.

Bij de grote vocaalharmonie volgt op

a of ı een ı,
o of u een u,
e of i een i,
ö of ü een ü.
 Zie ook het artikel "Vocaalharmonie" in wikipedia.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.