Griekse mythologie/Giganten: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
YurikBot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: he, lt, sl, sv
MagalhaesBot (overleg | bijdragen)
k Robot-geholpen doorverwijzing: Apollo
Regel 9:
Toen riep hij de sterveling tot zich, dien het noodlot tot redder der goden bestemd had; het was zijn zoon [[Herakles]]. Zodra deze, door [[Pallas Athene|Athena]] geleid, op de kampplaats verscheen, begon het tweede gedeelte van de grote strijd, de ontzettende Gigantomachie of Gigantenkrijg. Eerst doorschoot hij de gevaarlijkste der Giganten, Alkyoneus, met zijn dodelijke pijlen; zodra echter de reus zijn moeder, de aarde, aanraakte, stond hij met nieuw leven en nieuwe kracht weder op. Daarom bleef er voor Herakles niets anders over, dan de raad van Athena te volgen en zijn wederopgestane tegenstander uit zijn geboorteland Pallene weg te slepen; een tweede pijlschot op een vreemde grond doodde nu het monster ogenblikkelijk. Terstond deed zich een nieuwe vijand tegen de overwinnaar op. Porphyrion viel tegelijk op hem en op Hera aan; doch de schoonheid van de koningin der goden deed de woede van den reus onmiddellijk bedaren, zodat hij, zijn hoofddoel vergetende, haar geweld wilde aandoen. Deze onbezonnenheid boette hij weldra met zijn leven. Zeus trof hem met zijn bliksem en Herakles schoot hem met zijn pijlen neer.
 
Ondertussen namen ook de andere goden deel aan de strijd; [[Hephaistos]] en [[Hekate]] versloegen Klytios, [[Dionysos]] doodde Eurytos met zijn thyrsosstaf, [[Apollo (mythologie)|Apollo]] schoot Ephialtes het rechteroog uit en bijna in hetzelfde ogenblik beroofde een pijl van Herakles hem van het linkeroog. Thans gingen de overige Giganten op de vlucht, door de zegepralende Olympische goden vervolgd. Op Enkelados slingerde Athena het eiland [[Sicilië]], waar hij nog in machteloze woede door de [[Etna]] heen vlammen uitbraakt, Polybotes werd door [[Poseidon]] met het eiland [[Kos]] bedekt, Hippolytus door [[Hermes (god)|Hermes]] en Gration door [[Artemis]] doorboord, en aan Pallas rukte [[Pallas Athene|Athena]] zijn onkwetsbare huid van het lichaam en hing deze als de veiligste beschutting in de verdere strijd om haar eigen schouders. Door de [[Moiren]] werden [[Agrios]] en Thoön gedood, die met ijzeren knotsen streden. Poseidon en Athos kwamen met elkaar in gevecht, en een van beiden wierp een enorme rots naar de ander, die neerkwam op het schiereiland Athos, en die de berg [[Athos]] vormde. De overigen kwamen door de bliksems van Zeus en de nooit missende pijlen van Herakles om.
 
Andere legenden omtrent de Gigantomachie verhaalden, dat Zeus de hulp van twee halfgoden had moeten inroepen en dat hij daartoe zijn beide zonen Dionysos en Herakles had uitgekozen. Dionysos zou, volgens sommige verhalen, vergezeld van Hephaistos en de [[Satir]]s op het terrein van de strijd gekomen zijn, allen op ezels gezeten, die zo vervaarlijk begonnen te balken, dat de Giganten, hierdoor verschrikt, op de vlucht waren gegaan. De legende betreffende de Gigantomachie hebben grote gelijkenis op die betreffende de strijd, geleverd tussen de goden en de [[Titaan (mythologie)|Titanen]]. Alzo werd voor de goden het dreigende gevaar afgewend, en behield Zeus de heerschappij over het heelal.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.