Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Kloosterleven: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 16:
===Bidden===
[[Bestand:Albrecht Dürer Betende Hände.jpg|thumb|200px|left|Een christelijke gebedshouding]]
Elke monnik leerde lezen en schrijven door alle 150 [[w:psalm|psalmen]] uit zijn hoofd te leren. Daarna moest hij ze volgens de regels van Benedictus voortdurend herhalen om zich de woorden in te prenten. De kloostergemeenschap zong elke week alle psalmen. Dit doordrong de monnik van het bestaan van een [[w:spiritualiteit|spirituele]] werkelijkheid waardoor hij kon onthechten van de aardse wereld. De geweldscultuur van de [[w:Franken (volk)|Franken]] en de [[w:Gallo-Romeinse Rijk|Gallo-Romeinen]] werd in het klooster vervangen door een wereld van onthechting.
Elke slechte gedachte die de monnik had, moest hij aan een oudere monnik (zijn geestelijke begeleider) opbiechten. Elk gevoel dat de monnik had, werd ontleed. Het geweten veranderde daardoor van een vaag en dof schuldgevoel dat van buiten kwam (hij had de regels overtreden en werd daarvoor bestraft) tot een nog nooit vertoonde [[w:introspectie|introspectie]]. Het [[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Kerk#Innerlijk geweten|geweten werd verinnerlijkt]].
De broeder en de monnik moesten bidden in de bidcel. In stilte, onder tranen en met toewijding des harten. En zelfs zonder innerlijke woorden.
Regel 29:
#men zelden of nooit alleen was in de kloostergemeenschap. Men vond eenzaamheid ongepast. Ook de heidenen vonden eenzaamheid getuigen van een afkeer van het menselijke geslacht.
Lezen werd verplicht. Tijdens de [[w:vastentijd|vasten]] moesten de monniken de hele zondag lezen. Bij het begin van de vasten moesten de monniken een boek uit de bibliotheek halen dat ze vervolgens om beurten helemaal moesten lezen. Ze zaten gemiddeld 20 uur per week te lezen.
Omdat niet iedereen deze discipline op kon brengen, waren er oudere toezichthouders. Kletsers en luilakken werden terecht gewezen, maar voor wie 's-nachts wilde lezen, werd een licht klaargezet.
| |||