Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Kloosterleven: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Beetjedwars (overleg | bijdragen)
Beetjedwars (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
 
In het begin van de zesde eeuw werden de [[w:Regula Benedicti|kloosterregels]] van [[w:Benedictus van Nursia|Benedictus]] en [[w:Columbanus|Columbanus]] door de meeste kloosters geaccepteerd.
 
==Schenkelingen==
Veel ouders schonken een of meer van hun kinderen aan het klooster. Zij schonken daarmee datgene wat hen het liefst was aan God (hoewel er ook veel kinderen naar het klooster werden gestuurd om de erfenis niet over teveel kinderen te hoeven verdelen). Veel kloosters waren zodoende veranderd in opvanghuizen die vol zaten met deze 'schenkelingen' of [[w:Oblaat|'oblaten']]<ref>Speciaal de kloosters van [[w:Kelten|Keltische]] monniken</ref>. De heidenen hadden in vroegere tijden de gewoonte gehad om kinderen te adopteren en dat was nu in de kloosters een christelijke waarde geworden. Als deze schenkelingen meerderjarig waren geworden, konden ze kiezen of ze al dan niet een [[w:kloostergeloften|gelofte]] aflegden (monnik werden). Tot die tijd kregen ze een opvoeding die sterk afweek van de 'gewone' opvoeding buiten het klooster. In de gewone families werden alleen de zeer kleine kinderen gekoesterd. De wat oudere kinderen werden met de stok gedrild. De jongens werden opgevoed tot agressiviteit en tot verlangen naar vrouwelijk schoon. De meisjes werden opgevoed tot onderdanigheid.
 
In de kloosters echter hield men rekening met de gevoelens van het kind. De kinderen waren weliswaar volgzaam bij het onderricht door de meester, maar ze mochten zeggen wat ze dachten. Maar als het kind puber werd, wisten de monniken ook niet meer wat ze moesten doen en grepen ze alsnog naar de stok.
 
===Geloften===
De monniken moesten drie [[w:Kloostergeloften|geloften]] afleggen om tot een klooster toe te mogen treden:
#Armoede
#[[w:Kuisheid|Kuisheid]]
Regel 56 ⟶ 61:
De monniken baden voor zieke collega's, steunden hen als zij stierven en droegen na hun dood missen voor hen op. Bidden voor de doden werd in de tiende eeuw een specialisme van de monniken, hoewel dit wel eens kon ontaarden in mechanisch opzeggen van gebeden.
 
==Noten==
{{references|95%}}
 
{{sub}}
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.