Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Schilderkunst, brieven en kronieken: verschil tussen versies

Vanaf de twaalfde eeuw was men geïnteresseerd geraakt in verhalen over zijn voorouders<ref>[[Sociale geschiedenis van deToscane Renaissance(1300-1500)/Het gezin#Geslachten|Interesse in voorouders.]]</ref>. Die verhalen werden tot in de dertiende eeuw nog mondeling overgeleverd. In de veertiende en vijftiende eeuw wilde men een meer waarheidsgetrouw beeld over die voorouders verkrijgen en begon de huisvader ([[Sociale geschiedenis van deToscane Renaissance(1300-1500)/Het gezin#Vader|pater familias]]) de familiedocumenten (notariële akten, boekhoudingen en processtukken) te raadplegen die in zijn [[Sociale geschiedenis van deToscane Renaissance(1300-1500)/Gezinsleven#Eigen kamer van de man|kisten]] lagen opgeborgen. Toen begon de vader ook met dingen over zichzelf in een schriftje op te schrijven voor het nageslacht en zo ontstonden de [[w:kroniek|familiekronieken]] (ricordanze of ricordi). Hij schreef op wanneer hij geboren was, wie zijn peetouders waren, de sterfdatum van zijn ouders, wanneer en met wie hij getrouwd was, zijn beroep, zijn geestelijke en politieke inzichten en soms de ruzies waarbij hij betrokken was. De vader beschreef niet alleen het verhaal over zichzelf, maar hij schreef ook op wat er (mondeling) over zijn voorouders was overgeleverd. Meestal beperkte hij zich daarbij tot zijn rechtstreekse voorouders. Diens leven beschreef hij kort en zijn eigen leven uitvoeriger.