Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Religie, magie en kerk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)}} <big>'''17. Religie, magie en kerk'''</big> ==Religie== [[File:Vittore Carpaccio 043.jpg|thumb|left|200px|[[w:Vittor...' |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 47:
#De tastzin kon vreselijke gevolgen hebben. [[w:Antonius van Padua|Sint Antoninus]] vond dat het aanraken van iemands hand in het voorbijgaan al een doodzonde zou kunnen zijn (afhankelijk van de bedoelingen erachter).
Zelfs wie zich in zijn huis opsloot was niet veilig voor de verleiding der zintuigen, want ook binnenshuis werd excessief getafeld en werd er zinloos gebabbeld. De kinderen hadden wel door dat hun ouders teveel aten en dronken en er heimelijk minnaars en minnaressen op na hielden. Daardoor zouden ze eveneens op het verkeerde pad kunnen raken. Binnenshuis ging men vaak slordig gekleed<ref>[[Sociale geschiedenis van
===Herderlijke zorg===
Regel 57:
Dit [[w:ascese|ascetische]] programma omvatte natuurlijk ook de seksualiteit; tussen getrouwde mannen en vrouwen wel te verstaan. Alle andere vormen van seksualiteit waren een [[w:doodzonde|doodzonde]]. Sodomie (anale gemeenschap) was een doodzonde en ongepaste standjes waren ook een doodzonde. Gemeenschap mocht alleen plaats vinden op gepaste plaatsen (zoals thuis in bed) en in door de kerk toegestane perioden (niet in de vastentijd, op feestdagen of wanneer men [[w:penitentie|penitentie]] deed). Men mocht ook niet trouwen in door de kerk verboden perioden (zoals de vasten). Als het huwelijk dan werd geconsumeerd, gold dat als een doodzonde.
De bedelmonniken richtten zich voornamelijk op de vrouwen (vooral dames van stand en [[w:Derde Orde|derde orde]]lingen) zij moesten in eenzaamheid hun [[w:devotie|devotie]] verdiepen. De vrouw moest een soort heilige worden, niet alleen in de kerk, maar ook tijdens wandelingen, in de woonkamer, bij de banketten en vooral in haar slaapkamer. Die slaapkamer moest zij veranderen in een soort kluizenaarscel met een bidstoel, afbeeldingen van Maria en een kruisbeeld. En in die slaapkamer moest zij bidden, mediteren en berouw hebben over haar zonden<ref>[[Sociale geschiedenis van
De mannen hadden er weinig zin in om zich op een dergelijke manier te gaan gedragen. De meeste ontwikkelde mannen hadden ontdekt dat de [[w:humanisme|humanisten]] vonden dat een man in de wereld moest staan en doen waar hij goed in was. Zij wilden geen gezelschap vermijden, niet de ogen afwenden van aangename zaken, zich niet in een soort klooster opsluiten, maar hun gaven gebruiken voor de publieke zaak. De humanisten noemden de predikers leeghoofdig, [[w:hypocrisie|hypocriet]] en [[w:Dogma (algemeen)|dogmatisch]] omdat zij mensen van belangrijke zaken afhielden.
| |||