Vrouwen waren vijandig en verleidelijk en daarom werden ze opgesloten in de vrouwenkamer. De kasteelheer mocht hier als enige 's- avonds na het eten heen om zich (met zijn hoofd in de schoot van een van de dames) te laten strelen, kammen of ontluizen. Andere mannen mochten er niet komen, behalve om op verzoek van de heer voor korte tijd te komen lezen en zingen. De zieken werden in deze kamer door de vrouwen verzorgd en de doden werden hier afgelegd. Soms leek deze kamer op een klooster en er was zelfs wel eens een soort moeder-overste als toezichthoudster: een weduwe uit de familie of een dochter voor wie men geen man had gevonden. Soms probeerde de kapelaan nog binnen te dringen als hij vond dat de vrouwen geestelijk bijstand nodig hadden.
===Vrouwenbezigheden===
Regel 50:
==Buitenechtelijke seksualiteit==
In de schaduw van de boomgaard, in de kelders, 's- nachts in de hoeken en gaten van het huis (er brandden hier geen zwakke lampjes zoals in de [[Sociale geschiedenis van de hoge Middeleeuwen/Klooster#Slapen|kloosterslaapzalen]]) waren er mannen en vrouwen die elkaar omhelsden, zo vertelden de romanschrijvers. Volgens hen wemelde het in de kastelen van de willige en uitdagende vrouwen die zelfs het initiatief namen. Meestal waren het dienaressen die voor de mannen als tussendoortje golden, maar ook wel eens familieleden: schoonmoeders, schoonzusters, tantes, dus ook [[w:incest|incest]] kwam vermoedelijk vaak voor. [[w:Buitenechtelijk kind|Bastaarddochters]] (van vaders en ooms uit het college van [[w:kanunnik|kanunnikenen]]) waren zeer actief op zoek naar een man en zij werden doorgaans de moeders van de toekomstige [[w:concubine|concubines]].
Rondom het koninklijke of grafelijke echtpaar waren er heel veel ongetrouwde mannen en vrouwen en dat leidde onvermijdelijk tot [[w:promiscuïteit|promiscuïteit]]. De heer bood, volgens de romanschrijvers, zijn wettige dochters geregeld aan de ridders aan. En volgens de [[w:Hagiografie|heiligenbiografieën]] werden de mannen vaak uit hun onschuldige slaap gehaald door onverzadigbare vrouwen.
Regel 79:
==Doden==
De doden vormden een gevaar want ze keerden vaak 's- nachts terug<ref>[[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Graf|Dit Germaanse geloof van vóór de kerstening bestond dus nog steeds.]]</ref> naar het kasteel om van alles te eisen. De doden moesten 'binnen het hiernamaals' gehouden worden. Als de familie erg rijk was, liet ze de doden ter aarde bestellen in een dure familiegraftombe bij de abdij<ref>[[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Graf#Publieke dood|Hoewel de Mausolea rond 750 zouden zijn afgeschaft?]]</ref>. Aan het einde van het jaar werden de overledenen herdacht, maar ook hun verjaardagen werden gevierd. Dan hield de familie rond hun graf een banket<ref>[[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Graf#Terugkerende geesten|Ook de Germanen hielden banketten rond het graf]].</ref> om de dode te vriend te houden zodat hij niet zou gaan rondspoken.
De gewonere mensen werden in het [[w:atrium (bouwkunde)#Oud-christelijk atrium|atrium]] van de kerk begraven en de armen op het kerkhof rond de kerk.
