Sociale geschiedenis van de hoge middeleeuwen/Leven in de Noord-Franse kastelen: verschil tussen versies

 

==Onruststokers==

De ridders verveelden zich regelmatig en de kasteelheer moest die verveling zien te verdrijven want die kon tot onderlinge agressie leiden. Hij ging zoveel mogelijk met hen op [[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Jacht|jacht]] of naar een oorlog<ref>Er waren bijvoorbeeld aanvallen van de [[w:Saracenen|Saracenen]] die [[w:Narbonne|Narbonne]] belegeren vlak voor 1200.</ref> of een [[w:riddertoernooi|toernooi]]. Hij zorgde ervoor dat er vrouwen voor hen waren, dat ze voldoende kleding kregen (extra mooie voor de feesten), dat ze eens per jaar bontjassen kregen en het lekkerste eten. Hij moest de altijd sluimerende onrust in de hand houden door veel geschenken en vriendelijkheden uit te delen. Vrijgevigheid was verplicht, daar hing zijn macht van af. Rond 1180 was er een economische opleving in heel Noord-Frankrijk. De aristocratie smeet met geld en veel aristocraten dreigden ten onder te gaan aan hun eigen 'vrijgevigheid'.

 

 

==Hoofse liefde en romans==

 

In de slaapkamer van het kasteel zat een raam en wie met de verkeerde getrouwd was, ging daar zitten dromen van verlossing, zo vertellen ons de romans. Vrouwen, maar ook mannen, zaten tot stikkens toe opgesloten in het kasteel. Sommigen zochten een uitweg in de ommuurde boomgaard (met fontijnen, nagemaakte bronnen en een nagemaakt woud) waar verboden liefdes ontsproten die in de ondergrondse duisternis van de kelder werden voortgezet. Vrouwen lieten zich wel eens schaken om uit hun gevangenis te ontsnappen (om dan meestal weer in een andere gevangenis terecht te komen).