Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Gezin: verschil tussen versies

*Men bezat de grond gezamelijk.<ref>De vrouw mocht volgens het [[w:Salische Franken|Salische]] recht geen grond erven, want anders zou bij haar huwelijk dit voorname bezit van haar parentele toevallen aan de parentele van haar man. Vrouwen bezaten wel opvolgingsrecht: een vrouw kon een koning opvolgen</ref>.

De parentele beschermde haar leden en zij waren er afhankelijk van. Het Salische recht stelde dat als iemand zijn parentele wilde verlaten, hij voor de rechter vier [[w:Els (geslacht)|Elzentakken]] boven zijn hoofd moest breken en de stukken in de vier hoeken van de rechtszaal moest gooien. Vervolgens moest hij onder ede verklaren dat hij afzag van iedere bescherming en van zijn rechten op opvolging en erfenis alsmede van de genoegdoening (weergeld) die betaald werd als een van zijn familieleden werd vermoord. Als hij zelf stierf of gedood werd, dan zou de erfenis of het weergeld naar de [[Sociale geschiedenis van het Romeinse rijk/Rechtspraak#Rechtspraak als wapen van de machtigen|fiscus]] gaan.<ref>De Els werd gezien als een onheilsboom die bij verraderlijke wateren groeide en geen warmte gaf als je haar opstookte. Het gebruik van het takken breken en wegsmijten zou de individualist voor een gewelddadige dood moeten behoeden</ref>.

Zowel in het Salische als in het [[w:Bourgondiërs|Bourgondische]] recht moest een jongen die zich ging [[w:verloving|verloven]], aan de vader van het meisje in een openbare ceremonie een kleine som gelds betalen om daarmee symbolisch de ouderlijke macht (mund) over het meisje af te kopen.<ref>De jongen gaf tevens het meisje een waarborgsom waardoor hij zich verplichte met haar te trouwen.</ref>.

Kinderen hoorden niet op zon- en feestdagen te worden verwekt .<ref>[[Sociale geschiedenis van de late oudheid/Seksualiteit#Huwelijk|Seksuele restricties in het laat-Romeinse rijk]]</ref>. Mismaakte kinderen werden vaak gedood door de moeder of aan zwervers meegegeven die 'het monster' aan het volk toonden voor geld. Er werden ook veel kinderen te vondeling gelegd.<ref>[[Sociale geschiedenis van het Romeinse rijk/Kinderen#Vondelingen|Ook de Romeinen legden kinderen te vondeling]]</ref>. Meestal werd de (nog bebloede) baby op de drempel van de kerk gelegd. De priester maakte de vondst vanaf de [[w:kansel|kansel]] bekend en als niemand het kind opeiste, mocht de vinder het houden om het op te voeden en tot zijn [[w:slaaf|slaaf]] te maken. Rijke vinders gaven het aan een voedster en arme vinders zorgden ervoor dat het drie jaar lang de borst kreeg. Ondanks alles was men gehecht aan kinderen.

Veel ouders schonken een of meer van hun kinderen aan het klooster. Zij schonken daarmee datgene wat hen het liefst was aan God (hoewel er ook veel kinderen naar het klooster werden gestuurd om de erfenis niet over teveel kinderen te hoeven verdelen). Veel kloosters waren zodoende veranderd in opvanghuizen die vol zaten met deze 'schenkelingen'.<ref>Speciaal de kloosters van [[w:Kelten|Keltische]] monniken</ref>. De heidenen hadden in vroegere tijden de gewoonte gehad om kinderen te adopteren en dat was nu in de kloosters een christelijke waarde geworden. Als deze schenkelingen meerderjarig waren geworden, konden ze kiezen of ze al dan niet een [[w:kloostergeloften|gelofte]] aflegden (monnik werden). Tot die tijd kregen ze een opvoeding die sterk afweek van de 'gewone' opvoeding buiten het klooster. In de gewone families werden alleen de zeer kleine kinderen gekoesterd (althans in de Karolingische tijd).<ref>Toen was er ook het voor het eerst sprake van een [[w:wieg|wieg]]. In de [[w:Merovingen|Merovingische]] tijd werd de baby bij gewone gezinnen nog niet erg veel gekoesterd.</ref>). De wat oudere kinderen werden met de stok gedrild. De jongens werden opgevoed tot agressiviteit, tot haatdragendheid en tot verlangen naar vrouwelijk schoon. De meisjes werden opgevoed tot onderdanigheid.

*De vrouw werd [[w:Seksueel misbruik|mishandeld]]

*De vrouw had een religieuze [[w:Roeping (idee)|roeping]]

*De vrouw was [[w:Onvruchtbaarheid|onvruchtbaar]]

*Een van de twee was [[w:Heiden (geloof)|heiden]]

*Een van de twee was [[w:Echtbreuk|overspelig]]

De Germaanse adellijke mocht van oudsher met meerdere vrouwen leven ([[w:polygamie|polygamie]]).<ref>De [[w:Vikingen|Vikingen]] bleven zelfs tot in de elfde eeuw polygaam</ref>.

#Hij mocht ook nog '''concubinaten met slavinnen''' hebben. Zij hadden geen enkel recht. De Romeinse gewoonte om slavinnen als concubine te hebben, bestond nog steeds.<ref>[[Sociale geschiedenis van het Romeinse rijk/Huisgenoten#Bastaarden en troetelkinderen|Romeinen en hun relaties met slavinnen]]</ref>. Er waren wetten die een boete oplegden voor de verhouding van een vrije man met de slavin van een ander, ook al stemde die slavin daarmee in, maar er was geen enkele wet die de omgang van een vrije man met zijn eigen slavin verbood. Het kind uit zo'n relatie was, net als bij de Romeinen, een slaaf van die vrije man (totdat deze het vrijliet). Dit soort kinderen kwam bij alle bevolkingsgroepen veel voor, zowel bij de Gallo-Romeinen als bij de Germanen.

Sinds [[w:Clovis I|Clovis]] hadden alle Merovingische koningen diverse vrouwen, waaronder ook nabije verwanten. [[w:Karel de Grote|Karel de Grote]] had 4 officiele echtgenoten van de eerste rang en minstens 6 vrije concubines. Toen hij stierf, werden ook zijn concubines overgeërfd.

De Germaanse adellijke mocht van oudsher met bloedverwanten trouwen ([[w:incest|incest]]). Soms waren daarbij politieke belangen in het spel en soms werden er (zoals bij [[w:Karel de Grote|Karel de Grote]]) concubines overgeërfd die nabije familie waren van degene die ze erfde.