Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Leven in de absolute monarchie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795}} <big>'''2. Leven in de absolute monarchie'''</big> ==Inleiding== [[Bestand:Louis14-Versailles1685.jpg|thumb|200px|left|...' |
|||
Regel 50:
Mensen konden zich dus 's nachts en tijdens het eten terugtrekken binnen de huiselijke kring, maar niet als het om morele kwesties ging. In Engeland werden bijvoorbeeld mensen die overspel hadden gepleegd (de buren zagen alles!) 's ochtends door de buurtgenoten uit hun huis gehaald en in processie met ketelmuziek naar de stadsmagistraat of de pastoor gebracht<ref>Keith Thomas, Religion and the decline of magic.</ref>.
Er werd veel geroddeld. Een goede naam was belangrijk. Er waren "[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-
Omdat er in absolutistische staten als Frankrijk en de Duitse staten in de achttiende eeuw een grote behoefte was aan hoger opgeleide mensen en vooral aan bekwame en deskundige ambtenaren, bestond de mogelijkheid om zich via een opleiding op te werken, ook voor mensen uit bescheiden milieus<ref>In de [[w:Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden|Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden]] waren de mogelijkheden om zich op te werken in de achttiende eeuw juist kleiner dan in de zeventiende eeuw, want in de achttiende eeuw heersten in de Republiek de gesloten regentenoligarchieën die alle goede banen onder elkaar verdeelden.</ref>. Je moest dan hard werken en talent hebben. Het was verstandig om je plannen niet aan de grote klok te hangen voordat je ze verwezenlijkt had. En het kon van pas komen als je wist wat anderen van plan waren. Men probeerde nogal eens om elkaar de loef af te steken. Als alles meezat, kon je zo een comfortabel leven krijgen waarin je met ontzag behandeld werd, bescherming genoot en je jezelf kon terugtrekken in je privévertrekken. De Spaanse [[w:Jezuïeten|jezuïet]] [[w:Baltasar Gracián|Baltasar Gracián]] schreef in 1646 het boek "El Discreto" waarin hij beschreef hoe een mens zijn plannen achter een masker van geruststellende uiterlijkheid moest verbergen.
|