Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Wellevendheid: verschil tussen versies

Verder waren de manieren aan het hof van [[w:Hendrik IV van Frankrijk|Hendrik IV]] (1553-1610) en Lodewijk XIII (1601-1643) nogal ruw. De hofadel wilde daar van tijd tot tijd aan ontsnappen en kwam dan samen in de [[w:Salon (bijeenkomst)|salons]] van grote, adellijke huizen in Parijs. Vaak stond daar een vrouw aan het hoofd. De beroemdste salon was het [[w:fr:Hôtel de Rambouillet|Hôtel de Rambouillet]]. De salons werden ook bezocht door vrouwen en dit vrouwenbezoek speelde een grote rol. Men probeerde elkaar hier te ontmoeten zonder uiterlijk vertoon. Men sprak en schreef met elkaar, speelde spelletjes en las samen boeken, vooral herders- en geschiedkundige romans. Men was het roerend met elkaar eens dat er geen sprake van was dat men de wellevendheid (l'honnêteté) kon leren, er hoefden dus ook geen leerboeken voor geschreven te worden. De hovelingen vroegen zich af waarop de wetten van de wellevendheid gebaseerd waren en via talloze spitsvondigheden kwamen ze telkens weer tot de conclusie dat het een begaafdheid was die bij de geboorte werd verkregen want je kon het onmogelijk leren. Zeker, je moest het ontplooien, maar dat konden alleen maar de mensen die het al hadden. De hovelingen vonden zichzelf de vaklui in het zich bewegen in mondaine kringen. Ze waren gewoon volmaakt, precies zoals van ze verwacht werd.