Italiaanse renaissance/Filosofie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Italiaanse renaissance}} left|thumb|Giovanni Pico della Mirandola De '''filosofie van de renaissance''' wendde zich af van de mi...' |
interne link naar' humanisme' |
||
Regel 4:
Een filosofisch bastion in het denken van Aristoteles bleef de universiteit van Padua. Daar bestudeerde [[w:Pietro Pomponazzi|Pietro Pomponazzi]] (1462–1524) de teksten van Aristoteles zonder bemiddeling van het [[Filosofisch woordenboek#T|thomisme]] en [[Filosofisch woordenboek#A|Averroes]]. In het algemeen kan gezegd worden dat het [[Filosofisch woordenboek#T|theocentrisme]] van de middeleeuwen plaatsmaakte voor een [[Filosofisch woordenboek#A|antropocentrische]] wereldbeschouwing.
Een wijdverbreide houding onder de geleerden en auteurs van de renaissance werd het [[Italiaanse renaissance/Humanisme|humanisme]], dat beschouwd kan worden als de wereldbeschouwing van de renaissance. <ref>''Geschiedenis van Europa'':hoofdstuk 5 'Ontwikkelingen in de Cultuur, Malmberg-van In, 1992</ref> Terwijl in de middeleeuwen God en het hiernamaals centraal stonden, ontstond in de vroegrenaissance in Italië een nieuwe wereldbeschouwing, waarbij naar het model van de klassiek-Romeinse cultuur de nadruk kwam te liggen op de menselijkheid, de 'humanitas'. Het werk van de letterkundigen en [[w:filologie|filologen]] kreeg later de naam 'humanisme'.
| |||
