Basisstructuur van de kosmos/De snaartheorie: verschil tussen versies

 

Aanvankelijk was er zeer weinig belangstelling voor deze nieuwe theorie, aangezien het allemaal puur fantasie leek en de in dezelfde periode ontwikkelde [[w:quantumchromodynamica|quantumchromodynamica]] de verschijnselen in kwestie bovendien

 

Er waren echter begin jaren '70 meer fanatieke aanhangers van de snaartheorie, onder wie de natuurkundigen John Schwarz en Joël Scherk. Zij onderzochten één specifiek massaloos deeltje dat door de snaartheorie voorspeld werd. Het zou bij hoge energie-botsingen in [[w:deeltjesversneller|deeltjesversnellers]] geproduceerd worden en dan een spin-2 moeten hebben. Schwarz en Sterk ontdekten dat dit hypothetische deeltje precies dezelfde eigenschappen had als het door andere natuurkundigen voorspelde [[w:graviton|graviton]], en dat het dus wel dit deeltje moest zijn. Op grond hiervan concludeerden zij dat de snaartheorie eigenlijk voor alles een theorie van de [[w:zwaartekracht|zwaartekracht]] was, en niet een van de sterke kernkracht. De snaren waren bovendien volgens hen nog veel kleiner dan eerder was aangenomen, namelijk ongeveer ter grootte van de Planck-lengte. Zij publiceerden hun eigen bevindingen in 1974, maar er was zelfs nog minder belangstelling voor de snaartheorie dan de vorige keer.