Italiaanse renaissance/Introductie: verschil tussen versies

In de veertiende eeuw constateerde de Florentijnse kroniekschrijver Villani een heropleving van de schilderkunst (door [[w:Cimabue|Cimabue]] en [[w:Giotto di Bondone|Giotto]]), en van de poëzie (door [[w:Dante Alighieri|Dante]], Petrarca en [[w:Giovanni Boccaccio|Boccaccio]]). De beweging die in gang was gezet door de humanisten werd gedragen door kunstenaars die zich meer als intellectueel gingen gedragen dan als nabootser van de natuur. Dit alles werd mogelijk gemaakt door een cultureel ontvankellijk klimaat en met name door enhousiaste opdrachtgevers die het belang inzagen van deze vernieuwing en deze volop ondersteunden. [[w:Toscane|Toscane]], te beginnen met [[w:Florence (stad)|Florence]], werd het kloppend hart van de renaissance. Daar werden ook de eerste villa's naar antieke voorbeelden (ruïnes) opgericht en rijkelijk naar de nieuwe normen en smaak ingericht. De Italiaanse renaissance bracht pennen, beitels en penselen in beroering en al spoedig was Italië het centrum van een vernieuwde Europese cultuur die ook intellectuelen en kunstenaars van andere landen sterk zou beïnvloeden.