Basisstructuur van de kosmos/De snaartheorie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
De '''supersnaartheorie''', '''stringtheorie''' of kortweg '''snaartheorie''' is een sinds de jaren '70 van de 20e eeuw in staat van ontwikkeling zijnde theorie die ervan uitgaat dat alle materie op het meest fundamentele niveau bestaat uit trillende "snaren", die zo klein zijn (om precies te zijn, ongeveer ter grootte van de [[w:Plancklengte|Plancklengte]]) dat het rechtstreeks waarnemen ervan gelijk staat aan het lezen van een boek of van de tekst op een beeldscherm op een afstand van 100 lichtjaar. Het is dus uiterst onwaarschijnlijk dat deze snaren ooit rechtstreeks zullen worden waargenomen en in dit opzicht is de theorie dan ook volledig speculatief. Het is anderzijds ook zo dat er tot nu toe niets is ontdekt dat in tegenspraak met deze theorie is en dat ze verder uiterst geschikt blijkt om voor diverse onopgeloste problemen een oplossing te vinden.
 
==AchtergrondSamenvatting==
Heel kort gezegd komt het erop neer dat de begrippen "ruimte" en "tijd" op een dergelijke ultrakleine schaal al hun betekenis verliezen en in feite ophouden te bestaan. Het trillen van de snaren moet dan ook niet - zoals de meesten in eerste instantie geneigd zullen zijn te denken - worden gezien als iets dat in een al bestaande ruimtetijd plaatsheeft, maar als iets dat aan de ruimtetijd zelf zijn vorm geeft. Met andere woorden: tijd en ruimte zijn als entiteiten niets anders dan bepaalde trillingspatronen. Een van de grootste hordes die de snaartheorie momenteel nog moet nemen is het concreet tot uiting brengen van dit aspect.
 
==Historische achtergrond==
De eerste voorloper van de huidige snaartheorie dateert van 1970, toen de natuurkundigen [[w:Leonard Susskind|Leonard Susskind]], [[w:Holger Bech Nielsen|Holger Bech Nielsen]] en [[w:Yoichiro Nambu|Yoichiro Nambu]] een twee jaar eerder door [[w:Gabriele Veneziano|Gabriele Veneziano]] gesignaleerd verband tussen de [[w:sterke kernkracht|sterke kernkracht]] en de eeuwenoude [[w:Bètafunctie|bètafunctie]] van [[w:Leonhard Euler|Euler]] verder uitwerkten. Zij wisten daarbij aan te tonen dat de quantumprocessen die Veneziano iets eerder had onderzocht zich aan de hand van Eulers bètafunctie uitstekend lieten verklaren, indien uit werd gegaan van uiterst dunne en elastische "draadjes" die op quantummechanisch niveau de deeltjes bijeenhielden.
 
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.