Onderwijstechnologie/ICT en 'doven en slechthorenden': verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 66:
http://fevlado.be/themas/ondertiteling/overzicht.aspx
http://doven.eigenstart.nl
 
 
=Hulpmiddelen voor mensen met een auditieve handicap=
 
==Inleiding==
 
Wanneer wij contact willen maken met de andere mensen, maken we geluid om aandacht te trekken. Indien we op deze manier willen communiceren met iemand die een auditieve handicap heeft, kan dit voor problemen zorgen. Hoe gaan we de aandacht trekken om iemand te kunnen aanspreken? Kan technologie een hulpmiddel zijn?
 
Mensen met een auditieve handicap hebben beperkingen bij het opnemen van informatie wanneer deze informatieoverdracht op een mondelinge wijze zal gebeuren.
Er zijn heel wat hulpmiddelen die deze beperkingen kunnen reduceren tot een minimum.
 
==Hulpmiddelen==
 
Een veel gebruikte techniek om de aandacht te wekken bij doven, is een lichtflits-signaal. Er bestaan bepaalde apparaten die een lichtsignaal uitzenden waneer er een geluidsignaal verstuurd werd.
 
Er kunnen verschillende apparaten aangesloten worden op één versterker. Denk bijvoorbeeld maar aan een wekker, de deurbel, een babyfoon, …
 
Op dezelfde mannier bestaat er ook apparatuur die een trilsignaal uitzendt. Door de technologische vooruitgang werd het mogelijk om een draadloos (via wifi, infrarood, bluetooth) trilsignaal uit te zenden naar een ontvanger die de slechthorende bij zich draagt. Deze ontvanger kan een uurwerk zijn of een trilapparaat.
 
De mogelijkheid om draadloos signalen te ontvangen is makkelijk voor de mensen in kwestie. Ze dienen geen ‘verbouwwerken’ door te voeren voor de aanleg van verbindingskabels en dergelijke.
 
De dove mensen kunnen elk geluid herkennen door het aantal flitsen of trillingen per seconde van het licht- of trilsignaal.
 
==Communicatiemiddelen==
 
De Handmicrofoon is overal perfect integreerbaar wanneer de afstand tussen spreker en luisteraar beperkt is. De microfoon heeft als functie het geluid te versterken. Deze apparatuur bestaat uit een richtmicrofoon en een versterker waaraan de microfoon bevestigd wordt.
 
Mensen die een hoorapparaat dragen, kunnen ook gebruik maken van een ringleiding. Dit is een draadlus die gespannen wordt op de plinten in huis of op het plafond. Deze draad wekt een magnetisch veld op dat signalen door de kamer stuurt. Het hoorapparaat zal deze signalen opvangen.
 
Een IR-geluidsoverdrachtsysteem bestaat uit een zender en een ontvanger die gedragen wordt door de slechthorende. De zender en de ontvanger zullen met elkaar verbonden worden via infrarood. In de ontvanger gebeurt de omzetting van infrarood-signalen naar geluid.
 
Het FM-geluidsoverdrachtsysteem bestaat ook uit een zender en een ontvanger. Zender en ontvanger hebben contact met elkaar via radiogolven. De slechthorende zal de ontvanger bij zich hebben. Het is de ontvanger die de signalen via de radiogolven zal omzetten in geluid.
 
Ook een tolk kan een hulpmiddel zijn. Een tolk is een persoon die gesprekken kan vertalen naar gebarentaal. Er bestaan ook schrijftolken. Dit zijn mensen die gesprekken gaan neerschrijven. Een tolk is een hulpmiddel indien geen enkel geluidsignaal nog kan opgenomen worden door de persoon met een auditieve handicap.
 
=Hulpmiddelen voor mensen met een visuele handicap=
 
==Inleiding==
 
Personen die niet kunnen zien of heel slecht zien, ondervinden ook beperkingen wanneer er gecommuniceerd dient te worden.
 
Braille leren lezen kan aangeleerd worden maar in deze tijden zijn er al heel wat geavanceerde software-pakketen die voor jou kunnen lezen.
 
==Hulpmiddelen en communicatiemiddelen==
 
Tekstherkenningsprogramma’s hebben als functie geschreven teksten te scannen en voor te lezen aan de gebruiker hiervan. Hetgeen blinde mensen nodig hebben, is een aangepaste computer, een standaard scanner en het standaard software-pakket. Voorbeelden van deze software zijn OmniPage Pro, FineReader en ReadIris.
 
Personen die geen aangepaste computer hebben, zullen een scanner nodig hebben die beschikt over een tekstherkenningssoftware-pakket. Dit pakket bevat een tekstherkenningsprogramma, een spraaksyntheseprogramma en een specifieke software voor de bediening ervan.
 
Schermuitleesprogramma’s zijn programma’s die er voor zorgen dat een computer gebruikt kan worden voor blinden en zeer slechtzienden. Het programma zal de scherminhoud interpreten. De uitvoering hiervan zal gebeuren in braille of met spraaktechnologie. Voorbeelden hiervan zijn Linux (Blinux) en MacOS (VoiceOver).
 
Vergrotingssofware wordt voorzien voor slechtzienden die zich nog kunnen behelpen met het vergroten van teksten op een computer. Vaak wordt deze software aangevuld met een spraakweergave. Voorbeelden van de vergrotingssoftware zijn Lunar en Zoomtext Magnifier. Voorbeelden van vergrotingssoftware gebundeld met spraakweergave zijn Lunar Plus en Zoomtext Magnifier/Screenreader.
 
Via Spraaksyntheseprogramma’s bekom je een kustmatige spraak die ondersteund wordt door een geluidskaart. Een geluidskaart is tegenwoordig aanwezig in alle computers. Dit programma kan op zichzelf niet zelfstandig bestaan. Er is een nood aan een vergrotingsprogramma of een schermuitleesprogramma.
 
Braille-leesregels hebben als functie de tekst van een computerscherm weer te geven in braille via braillepennetjes. Het spreekt voor zich dat deze technologie enkel gebruikt kan worden door mensen die reeds het braillegeschrift kunnen lezen.
Indien je niet beschikt over de braillepinnetjes, kan je ook gebruik maken van een brailleprinter. Deze printer zal de tekst afdrukken op papier in het braillegeschrift.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.