Nederlands/Grammatica/Persoonlijke voornaamwoorden/Ik: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Derde persoon vervangt ik: internationalisering |
k →Derde persoon vervangt ik: + link |
||
Regel 88:
* Er zijn culturen waarin men tegen een hooggeplaatste vooral niet het woord "ik" gebruikt, omdat dat veel te vrijpostig zou zijn. In ouder [[Maleis]] duidde men zichzelf tegenover de vorst aan als ''hamba'', "(uw) slaaf". Nu nog wordt in wat formeler situaties in die taal de ''naam'' gebruikt in plaats van de persoonlijke voornaamwoorden (zowel in eerste als tweede persoon).
* Deze manier om over zichzelf te spreken schept afstand: doordat men in de derde persoon spreekt, treedt men een stapje van zichzelf weg.
* In de [[westerse wereld|Westerse]] cultuur kan die afstand een wat sentimenteel, bestudeerd effect opleveren:
::''Lieve vader, lieve moeder, uw zoon schrijft u om u te laten weten...''
* De derdepersoonsafstandelijkheid <!--hoe lang blijft dít hier staan? niettemin serieus bedoeld--> kan ook een gekunstelde indruk maken, en tot stijlregisters leiden die nog meer de aandacht trekken dan het gebruik van "ik" zou hebben gedaan:
|