Plato/Alcibiades: verschil tussen versies

Socrates komt nu pas op dreef en laat zijn prooi niet meer los. Wat is volgens jou het beste in kwesties van oorlog en vrede? vraagt hij. Bij muziek en gymnastiek kun je de beste manier en het juiste tijdstip volgens vaste regels vinden. Wat zijn dan de regels die hij daarvoor gebruikt? Alcibiades weet het niet. Schande! roept Socrates uit. Als een arts daarom gevraagd wordt geeft hij toch ook redenen waarom een bepaald voedsel gezonder is dan een ander? Maar als ik je vraag over dingen waarvan je zogenaamd verstand hebt en waarover je als deskundige advies denkt te kunnen geven, dan sta je met je mond vol tanden! Schaam je! Zo gaat het gesprek verder over thema's als recht en onrecht en hoe iemand daar verstand van kan hebben.

 

 

Oefen je redeneerkunst maar op mij! zegt Socrates. Dus: hoe komt het dat hij uit zichzelf of van een ander weet, wat (de Atheners) voordeel brengt? Alcibiades zegt dat wat voordeel brengt (an het volk) niet altijd het eerlijkste is. Soms is eerlijkheid het voordeligst, en soms niet. Dat moet hij dan maar bewijzen. Socrates blijft echter de dialoog sturen en zegt dat het mooie evenmin in alle gevallen goed is, maar wel slecht en zo verder. De conclusie wordt dat niets dat mooi is kwaad kan zijn, en dat elke daad beoordeeld moet worden al naargelang de goede of kwade gevolgen die zij heeft. Wie iets moois van zijn leven maakt is gelukkig, en geluk bestaat dus in het bezit van goed. 'Mooi' en 'goed' zijn hetzelfde volgens Socrates. En eerlijk is hetzelfde als voordelig.