[[Bestand:Jacques-Louis David 023.jpg|400 px|center|thumb|''De dood van Socrates'', schilderij van Jacques-Louis David]]
'''Crito''' (Oudgrieks Κρίτων) is een korte maar belangrijke dialoog van Plato, die zich afspeelt in de cel waar [[Filosofisch woordenboek#S|Socrates]] zijn executie afwacht. Het thema dat Socrates met zijn rijke vriend Crito bespreekt is rechtvaardigheid, onrechtvaardigheid en hoe met onrechtvaardigheid om te gaan. Socrates is van oordeelmening dat, wanneer iemand je onrechtvaardig behandelt, het niet juist is om diedit ook met onrechtvaardigheid te beantwoorden. Deze dialoog is te beschouwen als een van de eerste uiteenzettingen over de theorie van het [[Filosofisch woordenboek#S|sociaal contract]] dat met een regering wordt afgesloten.
De setting van de dialoog is de cel waar Socrates na zijn veroordeling zijn nakende terechtstelling afwacht. Nog voor de dageraad aanbreekt, bezoekt zijn vriend Crito hem. Deze heeft het zo gearrangeerd dat Socrates ongemerkt uit zijn cel kan ontsnappen. Zo zou Socrates veilig in verbanning kunnen gaan en zijn executie ontlopen.
Regel 7:
== Inhoud ==
=== Inleiding <small>(43-44c)</small> ===
Aan het begin van de dialoog ontwaakt Socrates en ziet zijn vriend Crito staan. Op zijn vraag waarom deze hem niet heeft wakker gemaakt antwoordt Crito dat hij inonder zo'nzulke verdrietige omstandigheden beter kan slapen. Socrates zegt dat iemand die zo oud is als hijzelf zich weinig zorgen maakt vlak voor zijn dood. Crito vertelt hem dan waarom hij is gekomen: het schip uit Delos is op komst. Dat betekent dat Socrates zijn laatste dag is aangebroken, want zijn veroordeling is zolang uitgesteld tot het schip met het gezantschap dat een dankoffer aan [[Griekse mythologie/Olympische goden|Apollo]] is gaan brengen terugkomt van [[w:Delos|Delos]]. Socrates vertelt hem over een droom waaruit blijkt dat het nog niet voor morgen zal zijn. <ref>Een profetische droom over Pthya, het vaderland van [[Griekse mythologie/Olympische goden|Achilles]], dat Socrates volgens een vrouw in een wit gewaad pas ''ten derden dage'' zal bereiken</ref> Dan begint Crito's eerste pleidooi om Socrates te overtuigen om met de hulp van zijn vrienden zijn straf te ontlopen. Crito zegt dat hij niet alleen een vriend zou verliezen, maar ook voor de rest van zijn leven met de schande zou moeten leven dat hij Socrates niet had gered. Mogelijk zou men hem er zelfs van verdenken dat hij er geen geld voor over had gehad. Niemand zou geloven dat Socrates er vrijwillig voor had gekozen om te blijven en te sterven.
=== Socrates en de massa <small>(44c-45a)</small> ===
