Engelse literatuur/Romantische periode (1780-1830): verschil tussen versies

De schrijvers uit de laatste jaren van 18e eeuw en de eerste decennia van de 19e eeuw noemden zichzelf geen "romantici". Het is pas veel later dat [[w:August Wilhelm von Schlegel|August Wilhelm von Schlegel]] in zijn lezingen te Wenen in 1808-1809 onderscheid zou maken tussen een aantal schrijvers uit de romantische beweging en hun [[w:Classicisme|classicistische opvolgers]]. De superioriteit van natuur en gevoel boven beschaving was in zekere zin al verkondigd door [[w:Jean Jacques Rousseau|Jean Jacques Rousseau]] en zijn boodschap werd door de meeste Europese dichters opgepikt. De eersten in Engeland waren de ''[[w:Lake Poets|Lake Poets]]'', een groepje bevriende dichters waaronder [[Engelse literatuur/William Wordsworth|William Wordsworth]] en [[w:Samuel Taylor Coleridge|Samuel Taylor Coleridge]]. De tweede generatie Romantische dichters omvatte [[Engelse literatuur/Lord Byron|Lord Byron]], [[Engelse literatuur/Percy Bysshe Shelley|Percy Bysshe Shelley]], [[Engelse literatuur/Mary Shelley|Mary Shelley]] en [[w:Engelse literatuur/John Keats|John Keats]]. In deze periode schreef [[w:Jane Austen|Jane Austen]] haar roman ''[[w:Pride and Prejudice (boek)|Pride and Predudice]]'' (1813) en ook [[w:William Blake|William Blake]] wordt met zijn wat apart visionair werk gewoonlijk tot de Engelse Romantiek gerekend. Andere belangrijke figuren waren Sir [[w:Walter Scott (dichter)|Walter Scott]] en de dichters [[w:Thomas Moore|Thomas Moore]] en [[w:Thomas Lovell Beddoes|Thomas Lovell Beddoes]]. Een genre dat in de romantische periode veel succes kende was de ''[[gothic novel]]'', zoals bijvoorbeeld [[Engelse literatuur/Mary Shelley|Mary Shelley]]'s [[w:Frankenstein (roman)|Frankenstein]].