Plato/Staatsman: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
nieuw hoofdstuk |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 4:
Net zoals hij deed met de ''[[Plato/Phaedrus|Phaedrus]]'', de ''[[Plato/Staat|Staat]]'', de ''[[Plato/Philebus|Philebus]]'', de ''[[Plato/Parmenides|Parmenides]]'' en de ''[[Plato/Sofist|Sofist]]'', poogt Plato hier twee of meer onderwerpen of verschillende aspecten van hetzelfde onderwerp te combineren in een enkele dialoog. Vooral in de Sofist en de ''Staatsman'' merken we op dat de discussie voor een deel wordt beschouwd als een illustratie van de methode. Hiervoor worden analogieën aangebracht die licht werpen op het hoofdonderwerp. De dialoog geeft soms een weinig gestileerde of artistieke indruk omdat Plato zich zo uitput om gedetailleerd en methodisch de waarheid te achterhalen. Opvallend is ook dat Socrates op de achtergrond blijft en zijn naamgenoot (de jonge Socrates) en de anderen het woord laat voeren.
De tekst is een gesprek tussen Socrates en de wiskundige Theodorus, een andere student genaamd Socrates (hierna 'de Jonge Socrates' genoemd), en een onbekende filosoof die de ideeën van de staatsman uitlegt. In de dialoog wordt deze filosoof uit Elea 'de bezoeker' genoemd. Het is een voortzetting van de daaraan voorafgaande dialoog, de Sofist, die een discussie beschrijft tussen Socrates, Theaetetus en 'de bezoeker'. Plato bedoelde met deze tekst waarschijnlijk aan te tonen dat om een heerser te kunnen worden men over specialistische kennis diende te beschikken. Zo moest een staatsman weten hoe hij rechtvaardig en goed moest regeren om de belangen van de burgers te kunnen behartigen. Om aan politiek te doen moest men dus ''[[Filosofisch woordenboek
Omdat Plato aangaf het onderscheid te willen vaststellen tussen staatsman, sofist en filosoof wordt soms verondersteld dat hij nog een volgende dialoog over de ''Filosoof'' had gepland, maar die is er blijkbaar toch niet gekomen.
|