Sociale geschiedenis in de literatuur 1500-1795/Roman: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
sorry, vorige wijziging was van mij |
k gedachtengang > gedachtegang |
||
Regel 72:
Daarom schreef Rousseau in de ik-vorm over zijn eigen privéleven. Hij analyseerde zijn daden en gedachten, bijvoorbeeld in zijn werk "[[w:fr:Les Confessions (Rousseau)|Confessions]]" (bekentenissen). Hij beschreef alles zonder opsmuk en schaamte en zonder iets te verzwijgen. Zijn grootse en goedmoedige daden en gedachten maar ook de schandalige en verachtelijke. Hij sprak over zaken waar je in zijn tijd eigenlijk je mond over moest houden, zoals zijn genot bij een pak slaag van een vrouw<ref>[[Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Van geestelijke verwantschap naar gezelligheid#Noten|Voetnoot 6.]]</ref>. Hij schreef niet meer alleen over zijn "ik" maar vooral over zijn verborgen "ik". De maskers werden afgezet. Hij zocht achter de sociale huls een dieper "ik" en hoopte zo zijn persoonlijkheid te kunnen verklaren.
Rousseau stond in de achttiende eeuw vrijwel alleen in de overtuiging dat de waarheid te vinden was in de privéwereld. Het schrijven over het "ik" en over intimiteiten gold tijdens het classicisme als een doodzonde. Pas in de negentiende eeuw zou deze
De "waarheid" was tot Rousseau gekomen in een soort visioen. Net zoals de gelovigen visioenen hadden over God, Christus en de heiligen. In beide gevallen werd de waarheid op een intieme manier waargenomen en zeker niet door redeneren zoals bij de filosofen van de Verlichting het geval was. De filosofie van Rousseau sprak meer tot het gevoel dan tot het verstand.
| |||