Sociale geschiedenis van de hoge middeleeuwen/Leven in de Noord-Franse kastelen: verschil tussen versies

De ridders verveelden zich regelmatig en de kasteelheer moest die verveling zien te verdrijven want die kon tot onderlinge agressie leiden. Hij ging zoveelzo veel mogelijk met hen op [[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Jacht|jacht]] of naar een oorlog<ref>Er waren bijvoorbeeld aanvallen van de [[w:Saracenen|Saracenen]] die [[w:Narbonne|Narbonne]] belegeren vlak voor 1200.</ref> of een [[w:riddertoernooi|toernooi]]. Hij zorgde ervoor dat er vrouwen voor hen waren, dat ze voldoende kleding kregen (extra mooie voor de feesten), dat ze eens per jaar bontjassen kregen en het lekkerste eten. Hij moest de altijd sluimerende onrust in de hand houden door veel geschenken en vriendelijkheden uit te delen. Vrijgevigheid was verplicht, daar hing zijn macht van af. Rond 1180 was er een economische opleving in heel Noord-Frankrijk. De aristocratie smeet met geld en veel aristocraten dreigden ten onder te gaan aan hun eigen 'vrijgevigheid'.

Als er overspel was gepleegd werd deze schande meestal zoveelzo veel mogelijk voor de buitenwereld verborgen gehouden, maar soms kwam de echtbreuk van de vrouwe de heer goed van pas. Als ze hem bijvoorbeeld geen zonen gaf of als hij genoeg van haar had. De [[Sociale geschiedenis van de vroege Middeleeuwen/Gezin#1. Vrouwen verstoten|'''Karolingische echtscheiding''']] was al rond 850 door de kerk verboden, dus moest de adellijke heer naar sluwere methodes zoeken om zich van zijn vrouw te ontdoen. Dezelfde methode werd overigens toegepast als een zus van de heer haar deel van de erfenis wilde opeisen. Dan maakte de heer de tekortkomingen van de vrouw in kwestie met luide stem openbaar en liet hij zien hoeveel pijn zij hem gedaan had. Dan kon hij het huisgerecht bijeen roepen dat door hemzelf werd voorgezeten en haar op wettige wijze straffen en het huis uitjagen. Hij kon haar zelfs levend verbranden.