Sociale geschiedenis van Europa 1500-1795/Tafelmanieren, keuken en goede smaak: verschil tussen versies

In de zeventiende en achttiende eeuw voelde de oude aristocratie zich bedreigd door de opkomst van de rijk geworden grote burgerij (bankiers, succesvolle en internationaal opererende kooplieden, juristen, notarissen, vermaarde artsen en hoge ambtenaren in dienst van de koning). Deze [[w:Nouveau riche|parvenu]]'s pronkten met hun weelderige kleding. De koningen hadden hiertegen al eeuwenlang weeldeverordeningen<ref>[[Sociale geschiedenis van Toscane (1300-1500)/Stadsbestuur|Punt 7. Het stadsbestuur vaardigde weeldeverordeningen uit in Toscane 1300-1500.]]</ref><ref>[[Sociale geschiedenis van de late Middeleeuwen/Kleding en sieraden#Grote burgerij|Grote burgerij in de late Middeleeuwen wilde zich hetzelfde kleden als de adel.]]</ref> uitgevaardigd, maar dat hielp niet. Ze kochten adellijke ambten en titels, grond en kastelen, lieten prachtige huizen bouwen en gaven overdadige feesten.

 

*Zij braken het brood in plaats van het te snijden.

*Ze vervingen de dure Oosterse specerijen door inheemse kruiden.