Versie van 21 dec 2012 11:31 bewerken Jules (overleg \| bijdragen) 656 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Vorige wijziging		Versie van 21 dec 2012 11:34 bewerken ongedaan maken Jules (overleg \| bijdragen) 656 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Volgende wijziging →
Regel 10: Toen Michel zes jaar werd, stuurde zijn vader hem naar het Collège de Guyenne in Bordeaux, dat hij later zou prijzen als de beste humanistische universiteit in Frankrijk, hoewel hij in het algemeen tegen dergelijke humanistische hogescholen was. Het is niet duidelijk of Montaigne later rechten studeerde, of ooit studeerde. Het enige wat we met zekerheid weten, is dat zijn vader voor hem een kantoor kocht in het Hof van Périgueux. Hij ontmoette dan Étienne de La Boëtie met wie hij intiem bevriend werd en en wiens dood hem enkele jaren later, in 1563, radeloos achterliet. Moe van het actieve leven, trok hij zich op 37-jarige leeftijd terug op het kasteel van zijn vader. In hetzelfde jaar, 1571, werd hij benoemd tot kamerheer aan het hof van koning Charles IX, en kort daarna, ook van Henri de Navarre. Hij ontving de onderscheiding van de Orde van Saint-Michel, wat gezien zijn afkomst (hij was van recente adel) uitzonderlijk mag worden genoemd. Op de titelpagina van de eerste editie (1580) van de ''Essais'' lezen we: "Essais de Messire Michel Seigneur de Montaigne, Chevalier de l'ordre du Roy, & Gentilhomme ordinaire de sa chambre." Aanvankelijk pronkte Montaigne graag met zijn titels en zijn sociale status, maar hij liet deze verwijzing naar zijn titels verwijderen in de tweede editie van 1582. Geïnspireerd door Petrarca's ''De vita solitaria'', koos Montaigne ervoor om zich te wijden aan de muzen. In zijn bibliotheek, die vrij groot was voor die tijd, liet hij ~~wijsheidformules~~wijsheidsformules snijden in de houten balken. Ze waren afkomstig uit, onder anderen, Prediker, Sextus Empiricus, Lucretius, en andere klassieke auteurs die hij intensief las. Om aan aanvallen van melancholie te ontsnappen, begon hij zijn gedachten aan het papier toe te vertrouwen. In 1580 ondernam hij een reis naar Italië, waarvan het belangrijkste doel waarschijnlijk was om de pijn van zijn nierstenen in thermische kuuroorden te verlichten. Over die reis wordt verteld, deels door een secretaris, deels door Montaigne zelf, in een manuscript dat werd ontdekt in de 18e eeuw. Het kreeg de titel" Dagboek van een reis naar Italië", en werd spoedig daarna vergeten. Terwijl Montaigne baden nam in de buurt van Pisa, vernam hij het nieuws over zijn verkiezing als burgemeester van Bordeaux. Hij overwoog eerst om hier, uit bescheidenheid, niet op in te gaan, maar uiteindelijk aanvaardde hij de aanstelling (hij kreeg zelfs een brief van de koning die hem hiertoe aanspoorde) en werd later zelfs herkozen. In zijn tweede ambtstermijn kreeg hij kritiek omdat hij tijdens een pestuitbraak de stad had verlaten om zichzelf en zijn familie te beschermen. De tijd die hij in dienst doorbracht werd ook overschaduwd door de godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten. Verschillende leden van zijn familie bekeerden zich tot het protestantisme, maar Montaigne zelf bleef zijn katholiek geloof trouw. [...werk in wording...]

Michel de Montaigne: verschil tussen versies