Michel de Montaigne: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Jules (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Jules (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 12:
Geïnspireerd door Petrarca's ''De vita solitaria'', koos Montaigne ervoor om zich te wijden aan de muzen. In zijn bibliotheek, die vrij groot was voor die tijd, liet hij wijsheidsformules snijden in de houten balken. Ze waren afkomstig uit, onder anderen, Prediker, Sextus Empiricus, Lucretius, en andere klassieke auteurs die hij intensief las. Om aan aanvallen van melancholie te ontsnappen, begon hij zijn gedachten aan het papier toe te vertrouwen. In 1580 ondernam hij een reis naar Italië, waarvan het belangrijkste doel waarschijnlijk was om de pijn van zijn nierstenen in thermische kuuroorden te verlichten. Over die reis wordt verteld, deels door een secretaris, deels door Montaigne zelf, in een manuscript dat werd ontdekt in de 18e eeuw. Het kreeg de titel" Dagboek van een reis naar Italië", en werd spoedig daarna vergeten. Terwijl Montaigne baden nam in de buurt van Pisa, vernam hij het nieuws over zijn verkiezing als burgemeester van Bordeaux. Hij overwoog eerst om hier, naar eigen zeggen uit bescheidenheid, niet op in te gaan, maar uiteindelijk aanvaardde hij de aanstelling (hij kreeg zelfs een brief van de koning die hem hiertoe aanspoorde) en werd later zelfs herkozen. Waarschijnlijk zal het eerder de onzekere politieke situatie in Frankrijk geweest zijn die hem deed aarzelen, en natuurlijk ook de pijn die zijn nierstenen hem bezorgde. In zijn tweede ambtstermijn kreeg hij kritiek omdat hij tijdens een pestuitbraak de stad had verlaten om zichzelf en zijn familie te beschermen. De tijd die hij in dienst doorbracht werd ook overschaduwd door de godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten. Verschillende leden van zijn familie bekeerden zich tot het protestantisme, maar Montaigne zelf bleef zijn katholiek geloof trouw.
 
Het jaar 1588 werd een tumultueus jaar. Tijdens een reis naar Parijs werd Montaigne tweemaal gearresteerd en zelf kort gevangengenomen door de leden van de Protestantse Liga, die hem zijn loyaliteit aan Hendrik III verweten. Tijdens die reis hield hij toezicht op de publicatie van de vijfde editie van de Essais. Het was de eerste editie die 13 hoofdstukken van Livre III bevatte, evenals Livre I en II, deze keer verrijkt met vele toevoegingen. Hij ontmoette in die periode ook Marie de Gournay, een vurige en toegewijde jonge bewonderaarster van zijn geschriften. De Gournay, zelf een schrijfster, vermeldt Montaigne in zijn essays als "fille d'alliance", een dochter door overeenkomst. De twee werden heel hecht en zij zou later zijn literair executeur worden en zorgen voor de meest actuele uitgave van zijn Essais. Na de moord op Hendrik III in 1589 zette Montaigne zich in om Bordeaux trouw te laten blijven aan Henry IV. De laatste jaren van zijn leven bracht hij door in zijn kasteel met lezen, nadenken en werken aan de Essais, waar hij nieuwe passages aan bleef toevoegen. In deze periode werd hij getroffen door verschillende ziekten die hem zodanig verzwakten dat hij op 13 september 1592 op zijn kamer aan een aanval van angina bezweek.
 
{{sub|Michel de Montaigne}}
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.