Michel de Montaigne: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Jules (overleg | bijdragen)
Het essay
Jules (overleg | bijdragen)
spaties, typo's
Regel 2:
|- align=left
|''''Essay''''''<p>
In 1588 publiceerde de Franse schrijver Michel de Montaigne de voltooide versie van zijn ''Essais''. Hiermee werd hij de naamgever van een non-fictieve vorm van proza​​literatuur die over de hele wereld. enorm populair is geworden. Het woord ''essay'' is gerelateerd aan het Franse werkwoord ''essayer'', dat ''proberen' betekent.
 
Een essay is een compositie van gemiddelde lengte waarin de schrijver op een toegankelijke manier zijn opvattingen over een gekozen onderwerp duidelijk maakt. Montaigne zei: "Het is mezelf die ik portretteer." Het is dan ook een kenmerk van een goed essay dat daarin de persoonlijkheid van de auteur doorschemert. In tegenstelling tot andere prozavormen zoals het korte verhaal of de roman richt een essay zich niet in de eerste plaats op het creëren van personages en het vertellen van een verhaal. Het spreekt de lezer op een heel directe manier aan, zodat deze kennisneemt van de opvattingen van de auteur over de meest diverse onderwerpen - of het nu gaat om gebeurtenissen, mensen, kunst, literatuur, of het leven in het algemeen. Het essay kan onderwijzen, argumenteren, overtuigen, emoties opwekken, of gewoon amuseren.
|}
'''Michel Eyquem de Montaigne''' werd geboren op '''28 februari 1533''' in het kasteel van de Montaignes in de '''Périgord'''. Hij geeft zelf in zijn ''Essais'' het precieze tijdstip op: tussen elf uur en ‘s middags ''("Je naquis entre onze heures et midi, le dernier jour de février, 1533")'' Hij behoorde tot een familie rijke handelaars uit Bordeaux die vrij recent in haar verleden tot de adelstand was verheven. Pas in 1477 immers verwierf zijn overgrootvader, Ramon Eyquem, de kleine seigneurie van Montaigne, een leengoed van de baronie van Montravel, bestaande uit adellijke landgoederen en een bescheiden herenhuis. Deze aankoop betekende de eerste stap naar de toetreding tot de adel. Die overgrootvader Ramon was rijk geworden met de verkoop van gezouten vis in de rue de la Rousselle in Bordeaux. Michel de Montaigne vermeldt dit niet, het zijn anderen die zich vrolijk maken over de manier dat de Eyquems aan hun fortuin zijn gekomen. Zijn vader Pierre Eyquem, heer van Montaigne en rijk geboren, stapte echter uit zaken om dienst te nemen in het leger van Frans I van Frankrijk, en maakte de veldtocht in Italië mee. Na de oorlog trouwde hij met Antoinette de Louppes (of Lopès), een Joods meisje van Spaanse afkomst, en hiermee groeide zijn al aanzienlijk fortuin nog verder aan. Michels vader spendeerde vervolgens een deel van zijn geld aan de verfraaiing van het domein van de Montaignes. De familie verdiende ook haar sporen in de politiek. Grimon, de vader van Pierre en grootvader van Michel, was magistraat en baljuw van Bordeaux geweest, en Pierre op zijn beurt bekleedde eveneens hoge gemeentelijke functies. Zo was hij gedurende 25 jaar op verschillende tijdstippen magistraat, baljuw, adjunct-burgemeester en burgemeester.
'''Michel Eyquem de Montaigne''' werd geboren op '''28 februari 1533''' in het kasteel van de Montaignes in de '''Périgord'''.
 
Pierre Eyquem had als amateur-pedagoog zo zijn eigen ideeën over de manier dat de jonge Michel moest worden opgevoed. Om te beginnen vertrouwde hij zijn zoon de eerste drie levensjaren toe aan boeren uit de omgeving van het kasteel, zodat de indrukken die hij ontving hem tot nederigheid zouden brengen, en hij zich gehecht zou voelen aan het gewone volk. Hij meende ook dat men op de universiteit te veel tijd verspilde vooraleer de klassieke talen, Grieks en Latijn, aan te leren. De kennis van die twee talen vond Pierre onontbeerlijk om de wetenschappelijke hoogte en de grandeur van de ouden te evenaren. Vader Pierre bedacht ook het plan om zijn zoon het gebruik van het Frans te verbieden zodat hij uitsluitend de klanken van het Latijn zou horen. Als gevolg van dit pedagogisch experiment moesten moeder, de bedienden en de kamermeisjes dus voldoende Latijnse woorden leren om te kunnen communiceren met het kind.
Hij geeft zelf in zijn ''Essais'' het precieze tijdstip op: tussen elf uur en ‘s middags ''("Je naquis entre onze heures et midi, le dernier jour de février, 1533")'' Hij behoorde tot een familie rijke handelaars uit Bordeaux die vrij recent in haar verleden tot de adelstand was verheven. Pas in 1477 immers verwierf zijn overgrootvader, Ramon Eyquem, de kleine seigneurie van Montaigne, een leengoed van de baronie van Montravel, bestaande uit adellijke landgoederen en een bescheiden herenhuis. Deze aankoop betekende de eerste stap naar de toetreding tot de adel. Die overgrootvader Ramon was rijk geworden met de verkoop van gezouten vis in de rue de la Rousselle in Bordeaux. Michel de Montaigne vermeldt dit niet, het zijn anderen die zich vrolijk maken over de manier dat de Eyquems aan hun fortuin zijn gekomen. Zijn vader Pierre Eyquem, heer van Montaigne en rijk geboren, stapte echter uit zaken om dienst te nemen in het leger van Frans I van Frankrijk, en maakte de veldtocht in Italië mee. Na de oorlog trouwde hij met Antoinette de Louppes (of Lopès), een Joods meisje van Spaanse afkomst, en hiermee groeide zijn al aanzienlijk fortuin nog verder aan. Michels vader spendeerde vervolgens een deel van zijn geld aan de verfraaiing van het domein van de Montaignes. De familie verdiende ook haar sporen in de politiek. Grimon, de vader van Pierre en grootvader van Michel, was magistraat en baljuw van Bordeaux geweest, en Pierre op zijn beurt bekleedde eveneens hoge gemeentelijke functies. Zo was hij gedurende 25 jaar op verschillende tijdstippen magistraat, baljuw, adjunct-burgemeester en burgemeester.
 
Pierre Eyquem had als amateur-pedagoog zo zijn eigen ideeën over de manier dat de jonge Michel moest worden opgevoed. Om te beginnen vertrouwde hij zijn zoon de eerste drie levensjaren toe aan boeren uit de omgeving van het kasteel, zodat de indrukken die hij ontving hem tot nederigheid zouden brengen, en hij zich gehecht zou voelen aan het gewone volk. Hij meende ook dat men op de universiteit te veel tijd verspilde vooraleer de klassieke talen, Grieks en Latijn, aan te leren. De kennis van die twee talen vond Pierre onontbeerlijk om de wetenschappelijke hoogte en de grandeur van de ouden te evenaren. Vader Pierre bedacht ook het plan om zijn zoon het gebruik van het Frans te verbieden zodat hij uitsluitend de klanken van het Latijn zou horen. Als gevolg van dit pedagogisch experiment moesten moeder, de bedienden en de kamermeisjes dus voldoende Latijnse woorden leren om te kunnen communiceren met het kind.
Montaigne leerde Latijn als 'moedertaal' zo goed dat het ook op latere leeftijd voor hem een natuurlijke manier bleef om zijn emoties in uit te drukken. Het Latijn lag spontaan op zijn lippen. Pas vanaf zijn zesde jaar praatte men Frans tegen hem.
"J'avais plus de six ans avant que j'entendisse non plus de français ou de périgordin que d'arabesque."
Ten slotte liet deze merkwaardige vader zijn zoon, uit vrees dat deze te ruw uit zijn slaap zou worden gerukt, wekken op de klanken van zachte muziek.
 
Toen Michel zes jaar werd, stuurde zijn vader hem naar het Collège de Guyenne in Bordeaux, dat hij later zou prijzen als de beste humanistische universiteit in Frankrijk, hoewel hij in het algemeen tegen dergelijke humanistische hogescholen was. Het is niet duidelijk of Montaigne later rechten studeerde, of ooit studeerde. Het enige wat we met zekerheid weten, is dat zijn vader voor hem een kantoor kocht in het Hof van Périgueux. Hij ontmoette dan Étienne de La Boëtie met wie hij intiem bevriend werd en en wiens dood hem enkele jaren later, in 1563, radeloos achterliet. Moe van het actieve leven, trok hij zich op 37-jarige leeftijd terug op het kasteel van zijn vader. In hetzelfde jaar, 1571, werd hij benoemd tot kamerheer aan het hof van koning Charles IX, en kort daarna, ook van Henri de Navarre. Hij ontving de onderscheiding van de Orde van Saint-Michel, wat gezien zijn afkomst (hij was van recente adel) uitzonderlijk mag worden genoemd. Op de titelpagina van de eerste editie (1580) van de ''Essais'' lezen we: "Essais de Messire Michel Seigneur de Montaigne, Chevalier de l'ordre du Roy, & Gentilhomme ordinaire de sa chambre." Aanvankelijk pronkte Montaigne graag met zijn titels en zijn sociale status, maar hij liet deze verwijzing naar zijn titels verwijderen in de tweede editie van 1582.
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.