Men spreekt van een ''onregelmatig'' werkwoord als de onvoltooid tegenwoordige tijd een ander vervoegingspatroon volgt dan de zwakke werkwoorden of de regelmatige ablautvormen. De meest voorkomende werkwoorden waarbij dit het geval is zijn: ''hebben, zijn, wezen, kunnen, zullen, mogen'' en ''willen''.
==Samengestelde werkwoorden==
Van op geheel dezelfde manier vervoegde [[w:Samengesteld werkwoord|samengestelde werkwoorden]] wordt in deze lijst alleen het grondwoord (tweede deel) vermeld, tenzij de manier van vervoegen in de samenstelling afwijkt; ''afblijven'', ''doorrijden'' en dergelijke woorden worden daarom niet apart vermeld, maar woorden als ''bekvechten'' en ''stofzuigen'' wel.
===Werkwoorden met een voorvoegsel===
Hetzelfde geldt voor de samengestelde werkwoorden met een onbeklemtoond [[w:prefix (taalkunde)|voorvoegsel]]. De meestvoorkomende Nederlandse voorvoegsels zijn: ''ge-'', ''be'', ''ver-'', ''onder-'' en ''ont-''.
Opgemerkt moet worden dat het voorvoegsel ''ge-'' wegvalt als er een ander (onbeklemtoond) voorvoegsel is. Dit is bijvoorbeeld zo in de vormen ''verblijven'' → ''verbleven'', maar niet in vormen van [[w:scheidbaar samengesteld werkwoord|scheidbaar samengestelde werkwoorden]], zoals ''afblijven'' → ''afgebleven''.
Werkwoorden met een zelfstandig naamwoord of een werkwoord als voorvoegsel krijgen soms een andere vervoeging of kunnen helemaal niet worden vervoegd. In plaats daarvan valt men dan terug op een omschrijving. Voorbeelden van zulke combinaties "zelfstandig naamwoord + werkwoord" die zich als werkwoord volledig laten vervoegen zijn ''raadplegen, kennisnemen'' en ''paardrijden''. Werkwoorden als ''zweefvliegen, wedstrijdzeilen'' en ''buikspreken'' lenen zich echter niet voor verbuiging, of ze kennen alleen maar een tegenwoordige tijd (''ik zweefvlieg'').
