Van de wilde [[w:Wild zwijn|zwijnen]] werden de mannetjes zeer agressief als ze aangevallen werden en ze konden een mens zwaar verwonden. De vrouwtjes sloegen op de vlucht en zij konden heel lang blijven vluchten.
De==Naamgeving==f): Germanenschitterende droegen[[w:raaf|raaf]]. ook'Wolfgang': vaakhet dierenhuiden(langdurige) inlopen van de wolf. 'Magnulfus': grote wolf. Men hoopte op deze manier de eigenschapen van het hof over te de hoop datdahoit op die manier de sterke eigenschappen van het gedode dier op hen zouden overgaan. In de winter droegen alle boeren dierenhuiden, maar met de harige zijde aan de binnenkant, want door de haren aan de buitenzijde te dragen, zouden ze te veel op het dier lijken en dan zouden ze er misschien wel door bezeten kunnen raken.▼
==Naamgeving==
Op het einde van de vijfde eeuw begonnen de [[w:Gallo-Romeinse Rijk|Gallo-Romeinse]] edelen hun kinderen een nieuw soort namen te geven en het volk volgde dat na. In plaats van drie namen kozen ze er nog maar één voor hun kinderen. De Franken deden hetzelfde maar zij kozen voor namen die uit twee stammen waren samengesteld met daarin de kwaliteiten van een bewonderd dier. 'Bernhard': sterke [[w:beer|beer]]. 'Bertchramn' (Bertram): schitterende [[w:raaf|raaf]]. 'Wolfgang': het (langdurige) lopen van de wolf. 'Magnulfus': grote wolf. Men hoopte op deze manier de eigenschappen van het dier over te laten gaan op het kind. Germaanse namen verwezen naar dieren of naar de oorlog. Zelfs de geestelijken gingen deze vorm van naamgeving overnemen.
▲De Germanen droegen ook vaak dierenhuiden in de hoop dat op die manier de sterke eigenschappen van het gedode dier op hen zouden overgaan. In de winter droegen alle boeren dierenhuiden, maar met de harige zijde aan de binnenkant, want door de haren aan de buitenzijde te dragen, zouden ze te veel op het dier lijken en dan zouden ze er misschien wel door bezeten kunnen raken.
