Transmissielijnen/Smith-chart: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
De ingangsimpedantie
:<math>z_{in}=\frac{z_L+\tanh(\gamma L)}{1+z_L \tanh(\gamma L)}</math>.
Regel 5:
Omdat het om complexe grootheden gaat, is dit voor "handmatige" berekening een bewerkelijk karwei, maar de tegenwoordige computers voeren een dergelijke berekening met bijvoorbeeld programma's als Maple of Excel gemakkelijk uit.
In het verleden, vóór het gebruik van computers, lag dit anders. Er bleek echter een relatief eenvoudige grafische methode te zijn, de z.g.n. Smith-kaart, die berustte op de relatie tussen de (relatieve) impedantie
:<math>
en omgekeerd
:<math>
De methode bepaalt bij de belastingimpedantie via geschikte cirkelvormige coördinaten de bijbehorende reflectiecoëfficiënt aan het einde van de lijn. De reflectiecoëfficiënt aan het begin van de lijn kan dan eenvoudig bepaald worden door de relatie:
:<math>
die voor verliesvrije lijnen slechts een door de lengte bepaalde fasedraaiing betekent. Vervolgens wordt de bij deze reflectiecoëfficiënt behorende ingangsimpedantie weer van de cirkelvormige coördinaten afgelezen.
De hele procedure verloopt grafisch m.b.v. een Smith-kaart, een nomogram voor het omrekenen van de beide complexe parameters
===Achtergrond Smith-kaart===
Regel 23:
Noem
:<math>
en
:<math>
dan is:
:<math>
Dus
:<math>
en
:<math>
Dwz.
:<math>
of anders geschreven:
:<math> (\frac{1}{1+r})^2 = (x - \frac{r}{1+r} )^2 + y^2</math>.
Regel 42:
Evenzo:
:<math>
of anders geschreven:
:<math>
Voor vaste <math>i</math> zijn dit cirkels om het middelpunt <math>(1,1/i)</math> met straal <math>1/i</math>.
[[Afbeelding:NYW-TransmissieL-Smith01.png|center|500px|thumb|<center>Figuur 1. Principe van een Smith-kaart]]
In de bovenstaande figuur 1 zien we het principe van een Smith-kaart. De figuur toont volle cirkels voor de waarden 0, 0.33, 1 en 3 van het reële deel <math>r</math> van de impedantie <math>z</math>. De delen van cirkels daar "dwars" op zijn de lijnen voor de waarden 2, 1, 0.5, 0 (=as), -0.5, -1 en -2 van het imaginaire deel i van de impedantie <math>z</math>.
In de figuur is een (relatieve) impedantie <math>z
In onderstaande figuur zien we een in de praktijk gebruikte Smith-kaart.
Regel 65:
1.<br>
De gegeven impedantie <math>z</math> wordt uitgezet op het cirkelvormige coördinatenstelsel voor het reele deel <math>r</math> en het imaginaire deel <math>i</math> van <math>z</math>. In het centrale rechthoekige coördinatenstelsel stelt het uitgezette punt de reflectiecoëfficiënt
2.<br>
Bij een verliesvrije lijn wordt, door omcirkelen om de oorsprong over de juiste hoek, de reflectiecoëfficiënt aan het begin (of in een ander punt) van de lijn gevonden. In geval van demping door de lijn, kan de grootte van de reflectiecoëfficiënt aangepast worden. In figuur 2 komt de lengte van de lijn (of het relevante gedeelte) overeen met een hoek
3.<br>
Op het cirkelvormige coördinatenstelsel kan de bijbehorende impedantie <math>z'</math> worden afgelezen. In het geval van figuur 2 is dat: <math>z'
===Reciproke===
De Smith-kaart kan ook gebruikt worden om van een (relatieve) impedantie <math>z</math> de reciproke waarde <math>1/z</math> te bepalen. Er geldt immers:
:<math>
dus
:<math>
en de waarde daarvan kan afgelezen worden bij <math>-
[[Afbeelding:NYW-TransmissieL-Smith03.png|center|500px|thumb|<center>Figuur 3. Bepaling van complexe inverse]]
In figuur 3 lezen we van de impedantie <math>z
<hr>
|