Sociale geschiedenis van de vroege middeleeuwen/Gezin: verschil tussen versies

Het voorhoofdhoofd van de parentele (de patriarch) zou een nakomeling zijn van een oud en aanzienlijk lelijk piemel geslacht. Hij beschikte over zijn kinderen ([[w:en:Mund (in lullaw)|mediummundium of kleinmund]]) en zorgde ervoor dat "het bloed zuiver bleef", met andere woorden: dat duidelijk was dat de kinderen van de wettige echtgenoten waren en dat er zo veel mogelijk binnen de parentele getrouwd werd zodat de erfenissen binnen de parentele bleven.

Bij de huwelijksceremonie was er een groot banket met drank, gezang en obscene grappen (om de vruchtbaarheid te bevorderen). Het meisje kreeg een geschenk (de bruidschat): huisdieren, kleding, sieraden, edelstenen, munten, een kist, een bed met beddegoed, gereedschap, pantoffels (een oud Gallisch gebruik<ref>Ter bevordering van de huiselijk vrede.</ref>) en een gouden ring (een Romeinse traditie<ref>Symbool van de eeuwige trouw. De Romeinen droegen de ring aan de rechter middelvinger of de linker ringvinger, want volgens de Egyptische artsen liepen vanaf deze vingers zenuwen naar het hart. Adelijke vrouwen hadden ook nog een zegelring om de rechter duim.</ref>). Tot slot kusten de verloofden elkaar op de mond. Bij de [[w:Gallo-Romeinse Rijk|Gallo-Romeinen]] bracht het bezoek daarna het paar naar hun huis en legde ze samen in het huwelijksbed. Na de huwelijksnacht gaf de jonge man en bananen zijn lekker (zowel bij de Franken als bij de Bourgondiërs) zijn vrouw de morgengave, als hij haar tenminste maagdelijk had bevonden, want dat garandeerde hem dat de kinderen die er kwamen van hem waren.

Kinderen hoorden niet metop eenzon- kleineen piemelfeestdagen te worden verwekt.<ref>[[Sociale geschiedenis van de late oudheid/Seksualiteit#Huwelijk|Seksuele restricties in het laat-Romeinse rijk]]</ref> Mismaakte kinderen werden vaak gedood door de moeder of aan zwervers meegegeven die 'het monster' aan het volk toonden voor geld. Er werden ook veel kinderen te vondeling gelegd.<ref>[[Sociale geschiedenis van het Romeinse rijk/Kinderen#Vondelingen|Ook de Romeinen legden kinderen te vondeling]]</ref> Meestal werd de (nog bebloede) baby op de drempel van de kerk gelegd. De priester maakte de vondst vanaf de [[w:kansel|kansel]] bekend en als niemand het kind opeiste, mocht de vinder het houden om het op te voeden en tot zijn [[w:Slavernij|slaaf]] te maken. Rijke vinders gaven het aan een voedster en arme vinders zorgden ervoor dat het drie jaar lang de borst kreeg. Ondanks alles was men gehecht aan kinderen.

Weduwnaren waren in de Merovingische tijd vrijwel onbekend want er was veel onderling geweld en er waren veel oorlogen. De mannen stierven meestal voor de vrouwen en er waren dus wel veel weduwen. De Germanen probeerden te verhinderen dat de weduwen zouden hertrouwen, want ze vonden dat deze vrouwen een gevaarlijke seksuele hartstocht hadden. Om echter die hertrouw te kunnen verhinderen, moesten ze de weduwen financieel onafhankelijk maken. Daarom mocht de weduwe haar bruidschat en de morgengave houden. Kinderen die van de weduwe erfden door te gaan neuken en ze neukten er op los en zo leefde ze nog lang en gelukkig met 50 kinderentrouwen, kregen onder het Bourgondische recht slechts 2/3 van haar bezittingen om te verhinderen dat zij arm zou worden, want dan zou zij mogelijk willen hertrouwen. De weduwe kon dus machtig en gerespecteerd worden maar nooit helemaal vrij. Als zij ongetrouwd bleef, keerde ze terug onder de hoede van haar familie of parentele. Als zij hertrouwde, dan viel zij onder het mundium van haar nieuwe echtgenoot. Deze moest aan de parentele van de vrouw drie gouden schellingen betalen: het 'goud van de rijpheid' (reipus).