Onderwijs in relatie tot P2P/Externaliteiten: verschil tussen versies

Zolang de natuur niemands bezit is, zo luidt de redenering van milieueconomen, zal de kost van de vervuiling niet worden gedragen door de individuele vervuiler, maar wel door de gemeenschap (Kenis A. en Lievens M., 2012, p. 115-129). Milieueconomen hebben hier een punt: bedrijven brengen producten op de markt tegen een prijs die niet de reële kost weerspiegelt. De kost van de vervuiling is niet ingecalculeerd, en komt op de rekening van de maatschappij als geheel of van toekomstige generaties. De conclusie van milieueconomen is dat de markt moet worden bijgestuurd: de reële milieukosten moeten worden geïnternaliseerd in de prijs. Geef de natuur een prijs en ze zal beter worden beschermd, zo luidt de achterliggende gedachte. De vraag is dan hoe je die milieukosten internaliseert in de prijs. Er zijn enkele manieren waarop dit mogelijk is:

Kenis A. & Lievens M. (2012) ''De mythe van de groene economie. Valstrik, verzet, alternatieven.''