Onderwijs in relatie tot P2P/Schaarste: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 9:
Bij P2P produceert men met het oog op gebruikswaarde. Men gaat produceren omdat het nuttig is, omdat het een bijdrage kan tot commons. Globale commons zijn de ideale producten die binnen P2P naar voor geschoven worden. Dit zijn goederen die tegelijkertijd van iedereen en van niemand zijn. Iedereen kan er gebruik van maken, maar niemand kan het opeisen. Aangezien iedereen er gebruik van kan maken en niemand er winst op kan maken, kunnen we in deze context van P2P niet spreken van een schaarste in absolute zin. Natuurlijk kan het wel zo zijn dat er voor het produceren van bepaalde goederen tijd of andere productiemiddelen dienen gebruikt te worden, waardoor er binnen P2P wel sprake kan zijn van schaarse goederen in relatieve zin.
==Voorbeeld==
Twee eenvoudige voorbeelden van schaarste in absolute zin zijn zuiver drinkwater in Afrika en voedsel in gebieden waar hongersnood heerst.
Voorbeelden van schaarse goederen in relatieve zin zijn drinkwater, kleding, brood, …
‘Op=Op! Het principe van schaarste op je site’ is een illustratie om te tonen hoe schaarste in het kapitalisme tot uiting komt. Heel veel online verkooppunten gebruiken dit principe. Ze zetten bij bepaalde goederen bijvoorbeeld de slogans ‘laatste kans’ of ‘nog maar 2 beschikbaar’ om de schaarste van het goed te benadrukken. Mensen krijgen dan het gevoel dat ze het moeten kopen, omdat ze anders te laat zijn. Heel wat winkels gebruiken dit principe om hun klanten te overtuigen. Het komt er dus eigenlijk op neer dat ze een fictieve vorm van absolute schaarste creëren.
==Theoretische duiding==
| |||