Onderwijs in relatie tot P2P/Sociale technologie: verschil tussen versies

 

 

 

In de P2P-theorie is samenwerken heel belangrijk en dan liefst nog zonder een onderscheid of hiërarchie tussen de mensen. Samenwerken creëert vertrouwen en sociaal kapitaal en er ontstaan globale groepen die iets bruikbaars produceren zonder daarbij een winstgedreven bedrijf nodig te hebben. Sociale technologie heeft daar een belangrijke functie in. Om globaal te kunnen samenwerken hebben we sociale technologie nodig om te communiceren en te produceren. (P2Pfoundation, 2014) In de P2P-theorie speelt internet een grote rol en hierin kan sociale technologie ook teruggevonden worden. Bijvoorbeeld Wikipedia is een vorm van sociale technologie. Zo kunnen mensen samenwerken om bruikbare kennis te produceren. Door sociale media gaat communiceren via het internet zeer efficiënt. Sociale media is een tak van sociale technologie. We communiceren en produceren niet alleen meer rond onze kerkentoren, maar dankzij sociale technologie ook wereldwijd. In een P2P-samenleving gaat sociale technologie een uitvinding zijn die zeker noodzakelijk is voor de maatschappij. Er komt enkel een uitvinding als er nood aan is binnen de maatschappij waarin men leeft. Onze maatschappij heeft de efficiëntie van het internet al ontdekt, maar binnen P2P is hier veel meer mee mogelijk. (Bauwens, 2013, p.92-96)

 

 

 

Een gsm is een voorbeeld van sociale technologie. Met een mobiel toestel kan men communiceren en helpt het om kennis en ervaringen over te dragen naar andere personen. Dit kan door te bellen, sms’en,…

 

Social media is een tak van sociale technologie die heel erg aanslaat in onze maatschappij. Een voorbeeld hiervan is Facebook. Facebook heeft een hele grote sociale impact gehad. Er zijn immens veel gebruikers, andere communicatiemethoden hebben hier onder geleden en het biedt enorm veel technische mogelijkheden tot communiceren en produceren.

De term ‘sociale technologie’ komt het eerst voor rond het einde van de 19de eeuw in 1898 door Albion Kleine en Charles Henderson aan de universiteit van Chicago. Kleine sprak van sociale technologie als het gebruik van de kennis van feiten en wetten van het sociale leven die rationele sociale doelstellingen tot stand brengen. Dit wil zeggen dat kennis over sociologie, sociale doeleinden neerzetten. Henderson sprak over ‘sociale kunst’, een term die methoden bekwam om te bepalen welke verbeteringen er voor de samenleving zijn en kunnen worden ingevoerd in de samenleving. In 1901 gaat Henderson ‘sociale kunst’ omgooien tot ‘sociale technologie’ (zie link 3). In 1923 kreeg de term een ruimere betekenis door Ernest Burgess en Thomas Eliot die sociale technologie lieten opnemen in de psychologie en sociale wetenschappen. Verder in de geschiedenis komen we Luther Lee Bernard tegen in 1928 die een artikel schreef met als naam: ‘the place of social science in the modern education’ (zie link 4). In het artikel komt naar voren dat sociale technologie ook in de administratie moet worden toegepast. Er komen typen van effectief onderwijs aan bod en de derde is van toepassing op sociale technologie: een systeem van sociale technologie om foutieve instellingen te herstellen en te verbeteren voor sociale doeleinden. Na de tweede wereldoorlog kwam de term meer en meer aan bod door verschillende personen. Ze beginnen de term meer toe te passen op verschillende invalshoeken zoals groepsdynamiek, mensenrechten,…

In 1985 geeft MacKenzie aan dat technologische veranderingen gezien worden als iets logisch en in relatie van technologie en de samenleving ontwierp hij verschillende soorten van technologie. Bv: militaire technologie, technologie van de productie,…

 

 

 

Organisatie die elk jaar een week van de sociale technologie organiseren: http://www.weekvandesocialetechnologie.nl/

 

 

 

Bauwens, M. (2013). De wereld redden. Antwerpen, België: Houtekiet.