Onderwijs in relatie tot P2P/Productiewijze: verschil tussen versies

Bij peer-productie kan iedereen bijdragen aan een bepaald peer-to-peerproject, want iedereen is wel ergens goed in. We spreken hier over het ''equipotentialiteit'' van peer-to-peer. Iedereen kan naargelang zijn vaardigheden en voorkeuren zijn steentje bijdragen, maar dat wil niet zeggen dat de ene beter is dan de andere. Elk individu koppelt zijn verschillende bekwaamheden aan bepaalde taken van projecten waarmee men de meeste affiniteit of verwantschap heeft. Zo zal een persoon die heel goed kan onderwijzen, maar ook veganist is en aan fietsen sleutelt, bijdragen aan drie verschillende peer-gemeenschappen. Op basis van de bijdrage aan deze commons kan men zijn eigen identiteit opbouwen in verschillende netwerken.

 

 

Een ander verschil in de productiewijze is de eigenschap dat alles van een peer-project open en transparant is voor iedereen, ''‘holoptisme’'' genoemd. Men beschikt over alle middelen om te weten te komen wat er gaande is. In vergelijking met het kapitalisme waar een piramidale structuur heerst, waarbij enkel de top alles weet en de rest alleen weet wat ze moeten weten.

Verder kunnen we spreken van een ''deproletarisering''. Dit is een verandering van de klassenstructuur van de samenleving. Iedereen in de gemeenschap draagt bij tot de commons, maar er is wel sprake van een meritocratische evolutie waarbij deskundige, mensen die door de gemeenschap erkend worden, een belangrijkere rol spelen. De positie van deze deskundige hangt af van hun kennis en niet van het diploma’s of afkomst. Anderen kunnen dus ook die kennis verwerven, want peerprojecten zijn open systemen waarin deskundigen vervangbaar zijn indien de expert zijn kennis niet up-to-date houdt. ‘We worden allemaal kenniswerkers,’ zegt Bauwens (2013).

 

 

==Voorbeeld==