Onderwijs in relatie tot P2P/Peer-to-peernetwerken: verschil tussen versies

2 P2p-netwerken bestaan uit individuele computers die dezelfde software draaien waarmee zij direct via internet kunnen communiceren. Een computer die op dit netwerk is aangesloten is niet alleen verbonden met één andere computer, maar met een omvangrijk web van computers die door een gemeenschappelijke draad aan elkaar verbonden zijn, namelijk door het p2p-programma. Wanneer de verbinding tot stand is gebracht maakt het p2p-programma vrije uitwisseling tussen deelnemers mogelijk. Er bestaat geen communicatiecentrum (‘hub’), maar vele gedecentraliseerde communicatiepunten. Hierdoor zijn p2p-activiteiten moeilijk op te sporen en te stoppen. Er zijn twee hoofdvarianten van peer-to-peer netwerken: het gecentraliseerde model waarin een centrale server of makelaar (‘broker’) het verkeer tussen individueel geregistreerde gebruikers regelt, het gedecentraliseerde model waarin deelnemers elkaar direct vinden en interacteren (Benschop, 2013).

 

 

 

Volgens Michel Bauwens kunnen p2p-netwerken opgedeeld worden in 4 kwadranten, die telkens een ander economisch model voorstellen: netarchisch kapitalisme, distributief kapitalisme, global commons en lokale veerkracht. Hij ontwikkelt daarvoor een kwadrant met op de verticale as van ‘gecentraliseerd/globaal’ tot ‘gedecentraliseerd/lokaal’ en op de horizontale as van ‘oriëntatie op winst’ tot ‘oriëntatie op maatschappelijk nut’ (Bauwens, & Lievens, p.57).

 

In het eerste kwadrant bevinden zich de netarchische kapitalisten zoals Facebook, Google, YouTube en Flickr. Dit zijn zuiver commerciële bedrijven die kapitaal investeren in sociale netwerken en platformen en zodoende sociale productie mogelijk maken en bevorderen. De bedoeling van Facebook is de p2p-dynamiek van de gebruikers om te zetten in ruilwaarde voor de aandeelhouders. Facebook is dus een winstgedreven systeem, en p2p omdat gebruikers er gratis gebruik van kunnen maken. Het centrale aspect zit hem er in dat je als gebruiker niet betrokken wordt in het ontwerp van het platform én dat je niets te zeggen hebt over de privé data die je ter beschikking stelt op het platform. Er is steeds een zekere tweestrijd verscholen in dergelijke netwerken. Langs de ene kant krijgt de gebruiker de mogelijkheid om gratis van een bepaalde dienst gebruik te maken, langs de andere kant wordt de waarde van het systeem bepaalt door de gebruikers, die er niet voor betaald worden. Distributief kapitalisme bestaat uit systemen gebaseerd op individuele kapitaaltransacties zonder monopolievorming. Het merendeel van de p2p-marktplaatsen (vb. Ebay) valt hieronder. Gebruikers kunnen gebruik maken van het systeem om zichzelf te verrijken. De manier waarop een distributief kapitalistisch systeem zich ontwikkelt, hangt af van de intentie van de gebruiker. Zo kan Airbnb door een werkloze gebruikt worden om het wegvallen van zijn inkomen deels te compenseren, maar eveneens door een huisjesmelker die op die manier meer geld kan ontvangen dan via traditionele verhuurkanalen.

 

Tot slot nog dit. Michel Bauwens ziet in het samenspel van p2p-netwerken een model voor de samenleving van de toekomst. Door de mogelijkheid die het internet biedt om samen dingen te organiseren, worden sociale, economische en politieke structuren in vraag gesteld en veranderd. Volgens hem gaan we over naar een maatschappij waarin de markt op de achtergrond zal verdwijnen en de burgersamenleving op de voorgrond zal treden. Zaken zullen niet meer geproduceerd worden omwille van hun ruilwaarde (geld), maar omwille van hun gebruikswaarde; omwille van hun maatschappelijk nut. Dit is de basis van een P2P-samenleving (Bauwens, 2013).

 

==Voorbeeld==