Onderwijs in relatie tot P2P/Schaarste: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 37:
De tweede benaderingswijze is de neomalthusiaanse stroming. Zowel de neoclassicisten als de neomalthusiaanse economisten zien schaarste als onvermijdelijk, als het gevolg van noden over middelen. De neomalthusiaanse economisten zien noden als vrij en bewust gekozen. Ze hopen mensen te overtuigen om hun noden te beheersen. De aanhangers van de neomalthusiaanse stroming toonden de zwakke punten van het neoclassicisme en van ons hedendaags economisch systeem. Toch delen zij hun basisconceptie (en eigenlijk ook misvatting) met de neoklassieke stroming (Matthaei, 1984).
De derde stroming beweert dat zowel de neoklassieke als de neomalthusiaanse stroming blind is voor het feit dat schaarste een sociaal product is en dus afgeschaft kan worden via sociale en vooral economische verandering. Noden veranderen over culturen en over de tijd heen, omdat ze eerder sociaal dan natuurlijk zijn. Het proces van verbruik is gebouwd binnen een maatschappij, bepaald door gedeelde opvattingen over wat het inhoudt om lid te zijn van de maatschappij
==Externe links==
| |||