Onderwijs in relatie tot P2P/Individuatie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 9:
'''Individuatie''' verwijst naar een innerlijk transformatieproces waarbij de mens zich ontwikkelt tot een individu met een zelfstandige persoonlijkheid en met een eigen identiteit (www.creatieveappelsenquantumperen.nl, 2010).
== Individuatie en P2P==
Bauwens (2013) voorspelt dat we naar een samenleving gaan waar peer-to-peer op grote schaal aan de orde is. Wanneer dit zou gebeuren, zal onze identiteit aangepast worden aan dit nieuwe systeem (Paul Verhaeghe, 2011). Bauwens (2013) haalt in Lievens zijn boek ‘De Wereld Redden’ het idee van een meervoudige identiteit aan: een softwareontwikkelaar die boeddhist en vegetariër is en aan yoga doet. Hij erkent dat door de bijdragen die je levert in verschillende netwerken je zo een identiteit opbouwt. Op deze manier heeft hij het dus vooral over het moderne concept van individuatie waarin men zichzelf onderscheidt van andere individuen.
Ook haalt Bauwens (2013) net zoals Gustav Jung aan dat in de moderne maatschappij er sprake is van veel individualistisch gedrag: mensen stellen zichzelf als individu boven de gemeenschap. De horizontale dimensie waarbij men zichzelf ziet als gelijken (peer to peer) ontbreekt dus. Het is deze horizontale dimensie die p2p wil terugbrengen. P2p gaat uit van een passie en van gelijkheid waardoor mensen zich weer verbonden voelen. Men wil deel uitmaken van een groter geheel, iets wat boven zichzelf uitstijgt. P2p kan dus bijdragen tot het proces van individuatie doordat het een Jungiaans moment van totaliteitsbesef kan triggeren.
==Voorbeeld==
Regel 23:
==Theoretische duiding==
Dit concept vindt zijn oorsprong in de Jungiaanse analytische psychologie uit de jaren ‘20 (www.naap.nl, 2005). Toch wordt dit concept ook later op verschillende wijzen gebruikt in de theorie van Margareth Mahler, in spirituele stromingen en in onze huidige maatschappij.
'''Carl Gustav Jung – bewustzijn van het Zelf'''
Volgens Carl Gustav Jung is het individuatieproces het proces dat we als mens doorlopen om onszelf te worden, de weg naar volledige zelfvervulling (www.creatieveappelsenquantumperen.nl, 2010). In het ideaal verlopend individuatieproces kan het ‘ik’ het onbewuste integreren. De mens wordt een totaliteit: een synthese tussen het bewuste en het onbewuste. Volgens Jung stagneert juist dit integratieproces in de moderne westerse maatschappij.
Jung onderscheidt verschillende lagen in de bouw van de menselijke psyche: het bewuste, het persoonlijk onbewuste en het collectief onbewuste. Deze lagen staan in contact met een aantal begrippen en fasen binnen het individuatieproces. Het individuatieproces begint met het bewust worden van de Persona en vervolgens de Schaduw. Daarna komt er een bewustzijn tot stand van de Anima en de Animus. Vervolgens komt men tot de ervaring van het Zelf, wat volgens de Jungiaanse traditie individuatie inhoudt. Dit proces kan levenslang zijn, of zelfs nooit tot stand komen (www.husserl.nl, n.d.).
[[File:JungIndividuatie.jpg|thumb|
Regel 37:
Het bewustzijn maakt deel uit van de menselijke psyche dat voor het ‘ik’ toegankelijk is. Wij weten bijvoorbeeld wie we zijn en wat onze geschiedenis is. Het ‘ik’ kan men dan ook beschouwen als het centrum van dit bewustzijn.
De Persona behoort tot dit bewustzijn. Het is het deel van onszelf dat wij aan de buitenwereld tonen. Wij dienen immers verwachtingen in te lossen ten aanzien van de maatschappij waar we in leven. Het laat ons denken dat we een bepaald individu zijn en we een specifieke rol innemen. Het is een masker dat we dragen, maar het reflecteert niet wie we echt zijn (www.kundaliniawakeningsystems1.com, n.d. & www.soul-guidance.com, n.d.).
Regel 43:
''
Al hetgeen waar wij ons niet meer bewust van zijn, behoort tot het persoonlijk onbewuste. Toch is er sprake van een interactie met het bewustzijn, we kunnen ons immers bewust worden van bepaalde delen door introspectie en door aandacht te schenken aan bijvoorbeeld onze dromen.
De Schaduw maakt deel uit van het persoonlijk onbewuste. In tegenstelling tot de Persona is dit het deel van onszelf dat we proberen te verbergen. Het is datgene wat niet wordt gewaardeerd in de maatschappij en daarom verdrongen is (www.kundaliniawakeningsystems1.com, n.d. & www.soul-guidance.com, n.d.).
Regel 50:
Het kind is volgens Jung verre van een onbeschreven blad en beschikt juist over universele componenten. Deze componenten noemt hij archetypen. Volgens Jung is er dus een gemeenschappelijke structuur aanwezig in onze psyche. Er zijn twee archetypes die belangrijk zijn in het individuatieproces. Beide archetypes bouwen een brug naar het Zelf.
Het eerste archetype is de Anima: de innerlijke vrouw in iedere man. Hiermee wordt verwezen naar al de vrouwelijke psychologische tendensen in de psyche van de man: gevoelens, intuïtie, de mogelijkheid om iemand lief te hebben enzovoort. Het is een gids doorheen de psychologische ontwikkeling van de man.
Het tweede archetype is de Animus: de innerlijke man in iedere vrouw. Het kan de vrouw helpen wanneer zij moed, creativiteit, kennis en wijsheid nodig heeft (www.kundaliniawakeningsystems1.com, n.d. & www.soul-guidance.com, n.d.).
''4. Het Zelf''
Het Zelf is het bewustzijn van onze unieke natuur of onze intieme connectie met alle leven. Dit betreft niet alleen de mensheid, maar ook de dierenwereld en zelfs de hele kosmos. Het geeft ons een eenheidsgevoel met het leven. We aanvaarden het leven zoals het is, en niet zoals we willen dat het is. Het is het moment waarop het bewuste weer met het onbewuste in verbinding komt, het totaliteitsbesef. Zo een moment kan op allerlei momenten plaats vinden: in een droom, bij het ervaren van kunst, tijdens therapie, bij natuurervaringen, seksuele of spirituele ervaringen (www.kundaliniawakeningsystems1.com, n.d. & www.soul-guidance.com, n.d.).
Regel 68 ⟶ 67:
C. De rapprochementfase (15 – 24 maanden). Er ontstaat een twijfel of onzekerheid omdat het kind zich verder weg beweegt van de moeder. Als gevolg hiervan keert het kind dan ook terug.
D. De object-constantie subfase. Het is de fase waarin het kind begrijpt dat zijn ouders mensen zijn met een eigen identiteit. Het kind internaliseert waarden die ook blijven gelden wanneer de ouders niet aanwezig zijn.
Individuatie verwijst voor Mahler dus naar de ontwikkeling van het kind zijn ego, identiteitsgevoel en cognitieve mogelijkheden (www.artoflife.nu, 2012).
| |||