Onderwijs in relatie tot P2P/Schaarste: verschil tussen versies

Schaarste is eigenlijk een begrip dat vooral in de context van het kapitalisme een rol speelt. Zonder schaarste kan er geen sprake zijn van een marktsysteem. Als goederen er in overvloed zouden zijn, zou de markt in elkaar storten. Aangezien de markt centraal staat in het kapitalisme, vervult de schaarste een cruciale rol binnen het kapitalisme. Men zal zelfs schaarste creëren. Dit door koopwaar te produceren met het oog op ruilwaarde. Men produceert niet zodat iedereen het product kan gebruiken, maar om het te verkopen of om er winst op te maken. Door de schaarste van het product te benadrukken, zullen kopers over de streep getrokken worden. Men doet alsof er van een bepaald goed slechts een klein aantal te verkrijgen zijn, waardoor de klanten sneller geneigd zijn om het product te kopen (Bauwens & Lievens, 2013).

Bij P2P produceert men met het oog op gebruikswaarde. Men gaat produceren omdat het nuttig is, omdat het een bijdrage kan leveren aan commons. Globale commons zijn de ideale producten die binnen P2P naar voor geschoven worden. Dit zijn goederen die tegelijkertijd van iedereen en van niemand zijn. Iedereen kan er gebruik van maken, maar niemand kan het opeisen. Aangezien iedereen er gebruik van kan maken en niemand er winst op kan maken, kunnen we in deze context van P2P niet spreken van een schaarste in absolute zin. Natuurlijk kan het wel zo zijn dat er voor het produceren van bepaalde goederen tijd of andere productiemiddelen dienen gebruikt te worden, waardoor er binnen P2P wel sprake kan zijn van schaarse goederen in relatieve zin (Bauwens & Lievens, 2013).