Onderwijs in relatie tot P2P/Productiewijze: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 13:
== Productiewijze en P2P==
 
De productiewijze waarvan het peer-to-peer (P2P) model gebruik maakt, is ‘peer-productie’. Het is een systeem waarbij elk individu meewerkt aan een project dat vertrekt vanuit zijn of haar intrinsieke motivatie. Dit gebeurt op vrijwillige basis om bij te dragen tot een sociale gemeenschappelijke doelen of commons. Deze manier van produceren heeft een aantal verschillen ten opzichte van de ‘oude’ productiewijze, het kapitalisme. (Bauwens & Lievens, 2013).
 
Een eerste verschil is de verschuiving van de arbeidsverdeling naar de ''taakverdeling''. In het kapitalistische systeem gaat men solliciteren, krijgt men een baan bestaande uit allerlei taken waarvoor je verantwoordelijk bent en moet je verantwoording afleggen tegenover je baas. Peer-productie is gebaseerd op een verdeling waarbij jeer vrijwillig kiestgekozen wordt voor bepaalde taken. MenEr werktwordt meemeegewerkt aan een gemeenschappelijk project dat transparant of zichtbaar is voor iedereen is. Op deze manier kan iedereen zien wat er reeds gedaan is en wat er nog moet gebeuren.
 
Ten tweede kunnen we spreken van een eigenschap die Bauwens & Lievens (2013) ''‘anticredentialisme’'' noemen. Om een taak te mogen uitvoeren, heeft men in het P2P-model geen diploma’s of referenties nodig. Wel moet men natuurlijk beschikken over de nodige vaardigheden en kennis. Op basis van een kwaliteitscontrole, die achteraf wordt ingevoerd a.d.h.v. een validatie of goedkeuring door de gemeenschap, wordt er beoordeeld of de bijdrage geschikt is. De personen die achter deze controle zitten zijn een ‘college van deskundigen’ die het vertrouwen genieten van de gemeenschap.
Regel 21:
Bij peer-productie kan iedereen bijdragen aan een bepaald peer-to-peerproject, want iedereen is wel ergens goed in. We spreken hier over het ''equipotentialiteit'' van peer-to-peer. Iedereen kan naargelang zijn vaardigheden en voorkeuren zijn steentje bijdragen, maar dat wil niet zeggen dat de ene beter is dan de andere. Elk individu koppelt zijn verschillende bekwaamheden aan bepaalde taken van projecten waarmee men de meeste affiniteit of verwantschap heeft. Zo zal een persoon die heel goed kan onderwijzen, maar ook veganist is en aan fietsen sleutelt, bijdragen aan drie verschillende peer-gemeenschappen. Op basis van de bijdrage aan deze commons kan men zijn eigen identiteit opbouwen in verschillende netwerken.
 
Bijkomend kunnen we zeggen dat peer-gemeenschap een affiniteitsgemeenschap is die ''zowel globaal als lokaal'' is. Hiermee wordt bedoeld dat de productie ter plaatste gekoppeld kan worden aan globale kennis. Zo starten peer-projecten meteen op als een globaal gebeuren, bv oprichting van P2P Foundation door zowel mensen in Amsterdam, Colombia, Berijn, Barcelona, als Thailand. In vergelijking met het kapitalisme, waar multinationals als kleine bedrijven beginnenopstarten en geleidelijk aan uitgroeien tot globale organisaties.
 
Een ander verschil in de productiewijze is de eigenschap dat alles van een peer-project open en transparant is voor iedereen, ''‘holoptisme’'' genoemd. Men beschikt over alle middelen om te weten te komen wat er gaande is. In vergelijking met het kapitalisme waar een piramidale structuur heerst, waarbij enkel de top alles weet en de rest alleen weet wat ze moeten weten.
Regel 27:
Ook kenmerkend voor peer-productie is het ''modulair of granulair karakter''. Dit wil zeggen dat men werkt met aparte modules waarin hij of zij het best is, bv de motor van een wagen, de carrosserie, de wielen, …. Omwille van het modulaire ontwerp heeft hierdoor elk onderdeel van de wagen de beste deskundigheid gehad.
 
Vervolgens valt bij peer-productie de klassieke rolverdeling tussen producent en consument weg. Men zal spreken van de ''‘produser’'', de combinatie van producent en user. Aangezien het ontwerp van het product voortdurend wordt bijgespijkerdbijgewerkt m.b.v.met behulp van de gebruikergebruikers, kan men niet meer spreken van gewoon eneen product maken. Het is een continu verbeteringsproces waarin de gebruikers even belangrijk zijn als de initiatiefnemers van het product.
 
Verder kunnen we spreken van een ''deproletarisering''. Dit is een verandering van de klassenstructuur van de samenleving. Iedereen in de gemeenschap draagt bij tot de commons, maar er is wel sprake van een meritocratische evolutie waarbij deskundige, mensen die door de gemeenschap erkend worden, een belangrijkere rol spelen. De positie van deze deskundige hangt af van hun kennis en niet van het diploma’s of afkomst. Anderen kunnen dus ook die kennis verwerven, want peerprojecten zijn open systemen waarin deskundigen vervangbaar zijn indien de expert zijn kennis niet up-to-date houdt. ‘We worden allemaal kenniswerkers,’ volgens Bauwens & Lievens (2013).
 
Ten slotte is er een ontkoppeling tussen productie en loon. De peer-productie richt zich op de ''productie van gebruikswaarde''. Men wil een product beter maken, omdat het nuttig is en men gedreven is door passie. In tegenstelling tot het kapitalisme waarbij men goederen produceert om ze te verkopen en geld te verdienen. Op basis van deze en bovenstaande kenmerken kunnenwordt weer aantonenaangetoond dandat peer-productie zich onderscheidt van het kapitalisme. Zoals Bauwens & Lievens (2013) concluderen: ‘Peer-productie is een postkapitalistische productiewijze die zich ontwikkelt binnen de huidige maatschappij.’
 
==Voorbeeld==
Informatie afkomstig van https://nl.wikibooks.org Wikibooks NL.
Wikibooks NL is onderdeel van de wikimediafoundation.