'''Productiewijze''' is de specifieke wijze of organisatie van een maatschappelijke, economische productie van een maatschappij. Hiermee wordt de kenmerkende manier bedoeld waarop een samenleving goederen en diensten produceert. Deze wijze bestaat uit een combinatie van twee aspecten, namelijk de productiekrachten en productieverhoudingen. De krachten van de productie omvatten de menselijke arbeidskracht en productiemiddelen, zoals machines en grondstoffen. Onder de productieverhoudingen verstaan we de relatie tussen sociale klassen, namelijk de eigenaars van de productiemiddelen, kapitalisten, en diegene die dat niet zijn, werknemers (https://en.wikipedia.org/wiki/Mode_of_production, 2014).
== Productiewijze en P2P==
De productiewijze waarvanwaarop het peer-to-peer (P2P) model gebruikgebaseerd maaktis, iswordt ‘peer-productie’ genoemd. Het is een systeem waarbij elk individu meewerkt aan een project dat vertrekt vanuit zijn of haar intrinsieke motivatie. Dit gebeurt op vrijwillige basis om bij te dragen tot sociale gemeenschappelijke doelen of commons. Deze manier van produceren heeft een aantal verschillen ten opzichte van de ‘oude’ productiewijze, het kapitalisme (Bauwens & Lievens, 2013).
Een eerste verschil is deeen verschuiving van de arbeidsverdeling naar de ''taakverdeling''. In het kapitalistische systeem gaat men solliciteren, krijgt men een baan bestaande uit allerlei taken waarvoor je verantwoordelijk bent en moet je verantwoording afleggen tegenover je baas. Peer-productie is gebaseerd op een verdeling waarbij er vrijwillig gekozen wordt voor bepaalde taken. Er wordt meegewerkt aan een gemeenschappelijk project dat transparant of zichtbaar is voor iedereen. Op deze manier kan iedereen zien wat er reeds gedaan is en wat er nog moet gebeuren.
Ten tweede kunnen we spreken van een eigenschap die Bauwens & Lievens (2013) ''‘anticredentialisme’'' noemen. Om een taak te mogen uitvoeren, heeft men in het P2P-model geen diploma’s of referenties nodig. Wel moet men natuurlijk beschikken over de nodige vaardigheden en kennis. Op basis van een kwaliteitscontrole, die achteraf wordt ingevoerd a.d.h.v. een validatie of goedkeuring door de gemeenschap, wordt er beoordeeld of de bijdrage geschikt is. De personen die achter deze controle zitten zijn een ‘college van deskundigen’ die het vertrouwen genieten van de gemeenschap.
