Onderwijs in relatie tot P2P/Affiniteitsgemeenschap: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 14:
Affiniteit (de -; zelfst. naamw. (v.) ) : aantrekkingskracht; structurele overeenkomst; aantrekking door overeenkomst; verwantschap; neiging tot verbinding; voeling (
Gemeenschap (de -; zelfst. naamw. (v.)): groep mensen of landen die bij elkaar horen; groep die zich vormt op basis van wat gemeenschappelijk is; personen die iets delen; samenleving. (
De term affiniteit creëert enige verwarring en ambiguïteit met betrekking tot de agenda van zogenaamde affiniteitsgemeenschappen. In praktijk gaat het vaak om een groep individuen die zich schaart rond een politiek thema (mensenrechten, natuurbehoud, …) en in functie hiervan acties op poten zet. In Vlaanderen is dan ook meer de term ‘actiegroepen’ in zwang omdat deze meer prijsgeeft van de ware toedracht van dit soort groepen.
Hoewel de term ‘affiniteitsgemeenschap’ dus suggereert dat het om allerlei soorten groepen gaat waarbij de leden een gemeenschappelijke interesse delen (zoals bijvoorbeeld hobbyclubs), doelt men hiermee voornamelijk op actiegroepen. De term ''affinity group'' wordt in de Angelsaksische landen gebruikt als aanduiding van wat in Vlaanderen als actiegroep wordt beschouwd.
== Affiniteitsgemeenschap en P2P==
Regel 33 ⟶ 36:
==Voorbeeld==
Sinds februari 2013 is in Leeds, een stad in het Verenigd Koninkrijk, een project van kracht dat de naam “The Real Junk Food Project” draagt. Aan de hand van dit project probeerden de bedenkers ervan de wereldwijde voedselverspilling aan te kaarten, te beginnen in eigen land, in eigen stad. Door een erg strenge voedselwetgeving in het Verenigd koninkrijk gooien grootwarenhuizen dagelijks enorme hoeveelheden voedsel weg dat nog voor consumptie kan dienen. Ook in Leeds, waar de armoedegraad in sommige buurten erg hoog ligt. Als antwoord hierop verzamelde een aantal mensen het weggegooide voedsel van de plaatselijke supermarkt en boden dit aan in bepaalde wijken van de stad. Ze hanteerden ook een ''“pay-as-you-feel policy”'' (PAYF; betaal naar eigen goeddunken) waarbij de mensen zelf konden kiezen hoeveel ze wilden neertellen voor het verkregen voedsel. Een erg sociale oplossing omdat ook mensen in armoede hier ook van konden genieten. Zij hebben vaak niet voldoende geld hebben om kwaliteitsvolle voedingsproducten aan te schaffen. Het project groeide gestaag en kon op steeds meer steun rekenen. Zo contacteren bepaalde supermarkten hen nu reeds op voorhand wanneer er een grote hoeveeleheid voedsel weggegooid zal worden. Momenteel baten ze ook het PAYF Café uit. Wat daar geserveerd wordt, is voedsel dat anders rechtstreeks de vuilnisbak was ingegaan (the real junk food project, n.d.).
Ook dichter bij huis zijn voorbeelden te vinden. Zo organiseerde de actiegroep “Antwerpen Leefbaar” een petitie “Ademloos” tegen het BAM-tracé. De Antwerpse ring wordt reeds vele jaren geteisterd door verkeersdrukte. Al enkele jaren wordt er uitvoerig onderzocht en gedebatteerd over hoe men het verkeersleed kan verminderen. Uiteindelijk werd het BAM-tracé als voorstel geopperd. De naam komt van Beheersmaatschappij Antwerpen Mobiel, een naamloze vennootschap opgericht door het Vlaams Parlement. Het staat in voor de uitvoering van o.a. de mobiliteitsprojecten van de Antwerpense ring (Vlaanderen.be, n.d.). Deze legde een voorstel op tafel (BAM-tracé) dat door de Vlaamse regering werd goedgekeurd, maar dat op veel kritiek en afkeuring kon rekenen bij de Antwerpse burger vanwege luchtvervuiling, vernieling van groen en andere vormen van overlast. Met de petitie hopen ze 15.000 handtekeningen te verzamelen, zodat ze uitgenodigd worden in het Vlaamse Parlement om daar hun zaak te bepleiten (Ademloos, n.d.).
Deze actiegroep heeft affiniteit met de stad Antwerpen en is bezorgd om de levenskwaliteit van haar inwoners. Omdat ze vrezen dat het mobiliteitsvoorstel de levenskwaliteit zal doen dalen organiseren ze verscheidene acties waaronder deze petitie om zo politieke daadkracht te verkrijgen. Het doel is uiteindelijk om te verhinderen dat dit voorstel doorgevoerd wordt.
Ook het “Field Liberation Movement” (FLM) is een voorbeeld van Vlaamse bodem. Deze actiegroep is gekend vanwege de vernieling van het ggo-aardappelveld te Wetteren. Dit aardappelveld was het eerste proefveld met genetisch gemodificeerde voedingsgewassen in Vlaanderen. De afkorting ‘ggo’ staat voor ‘genetisch gemodificeerde organismen’. Concreet betekent dit dat ze de eigenschappen van een bepaald organisme(wat verankerd zit in het DNA ervan) wijzigen door genen van het ene organisme in te bouwen in dat van een ander. Hierdoor is deze meestal beter aangepast aan de omstandigheden dan zijn oorspronkelijke variant. Het kan dan gaan om zaken als beter bestand zijn tegen bepaalde ziektes, hogere tolerantie voor temperatuursschommelingen, minder nood aan licht of water, etc (Zeelandia, n.d.). In wetteren staken zo 27 varianten van genetisch gemodificeerde aardappelen in de grond. Op 29 mei 2011 vernielden leden van het FLM een deel van deze gewassen (deredactie.be, 2011).Door deze actie wilden ze het thema “ggo’s” in de kijker zetten. Deze zijn immers niet zonder gevaar, bieden geen oplossing voor het voedseltekort en dragen niet bij aan de biodiversiteit, aldus de activisten. Zij geven te kennen dat ze bekommerd zijn om de toekomst van de aarde en menen dat ggo’s hier geen deel van (kunnen of mogen) uitmaken (field liberation, n.d.).
Het is duidelijk dat zij duurzaamheid hoog in vaandel dragen wanneer zij bereid zijn daar daden van burgerlijke ongehoorzaamheid voor te stellen. De affiniteit die de leden van het FLM delen is die met de planeet. Gezamenlijk vinden zij ggo’s een bedreiging en geen oplossing. Met hun actie maken ze dit zeer duidelijk.
| |||