Hekserij/Hekserij in Europa: verschil tussen versies

Suetonius noemde de christelijke religie 'een nieuw en kwaadaardig bijgeloof' en Plinius sprak over 'onbeteugeld pervers bijgeloof.' Het volk collaboreerde enthousiast met de autoriteiten bij het vervolgen van die christenen.<ref>Gelijkaardige beschuldigingen waren al door Grieken geuit tegen Joodse gemeenschappen in [[w:Alexandrië|Alexandrië]]: ook hier circuleerden geruchten als zouden de Joden een god in de vorm van een aap aanbidden.</ref> Als ultieme straf werden de geëxecuteerden niet begraven, maar verbrand.<ref>Norman Cohn:’Europe’s Inner Demons’: prelude in Antiquity.</ref> Net zoals bij de wetten tegen bacchanalen ging het de Romeinse overheid er in de eerste plaats om mogelijke samenzweerders tegen de staat door strenge maatregelen van de senaat te beletten om de politieke macht te grijpen. De Romeinse officiële religie was meer een nationale cultus dan een individuele religieuze beleving, en daar paste de nieuwe religie van de christenen niet in. Toen dus vanaf de 2e eeuw v.Chr. massa’s vreemdelingen naar Rome trokken, was geen inspanning teveel om die instroom van vreemde goden in te dijken. De christenen zouden later zelf dit patroon van vervolging met vrijwel gelijke beschuldigingen toepassen op vervolging van zogenaamde heksen.

 

===Late Middeleeuwen en Vroegmoderne tijd===

==== Maleficia ====