Onderwijs in relatie tot P2P/Partnerstaat: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 18:
Hoewel vandaag de dag her en der in de wereld kenmerken van partnerstaten te herkennen zijn, kan men nog niet spreken over partnerstaten op het niveau van de nationale overheden. Volgens Michel Bauwens is er nog een lange weg te gaan vooraleer een staat effectief de overgang maakt naar het nieuwe model. Hij stelt deze mogelijke overgang voor a.d.h.v. een strategie met drie verschillende fasen. Deze fasen volgen elkaar niet noodzakelijk achtereenvolgens op, maar worden wel allemaal op de een of andere manier doorlopen.
#Eerst en vooral moet er een menselijk draagvlak zijn dat zich achter dit vernieuwende idee wil scharen. Dit kan volgens Bauwens alleen maar door het netwerk van P2P-sympathisanten te laten groeien.
#Zodra er voldoende mensen voorstander zijn van de ideeën, kan P2P ook op de politieke agenda’s geplaatst worden van verschillende partijen. Hierdoor kan er een nieuwe politieke meerderheid gecreëerd worden, een coalitie die de commons verdedigt.
#Tot slot begint het echte proces van de transformatie van de staat tot een partnerstaat. Op veel vlakken van de samenleving zal een sterke decentralisering gebeuren, waardoor zelforganisatie van de burgers primeert. Dit zal bereikt worden via de idee van echte democratie, de idee van diepe participatie, enz. (p.119)
De partnerstaat is volgens Bauwens dus een verder gedemocratiseerde staat (een [[Onderwijs_in_relatie_tot_P2P/Polyarchie|polyarchie]]). Meer bepaald de participatieve democratie wordt gestimuleerd: iedereen die bepaalde gevolgen ondergaat, krijgt medezeggenschap. In concreto kan het gaan van inspraak in productieprocessen tot de [[Onderwijs_in_relatie_tot_P2P/Commonificatie_van_openbare_diensten|commonificatie van publieke goederen]].
| |||