Onderwijs in relatie tot P2P/Meritocratische Hiërarchie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 37:
De meritocraat vindt het rechtvaardig dat de gemeenschap meer middelen investeert in personen met meer talent en inzet, omdat hij verwacht dat ze in de toekomst ook meer zullen bijdragen tot de sociale welvaart van de samenleving. Meritocratie streeft naar gelijke kansen (d.w.z. een gelijke toegang), maar niet naar gelijke uitkomsten of een gelijke behandeling. De meritocraat vindt het efficiënt en rechtvaardig dat getalenteerde personen die zich inzetten meer kansen moeten krijgen. Maar in de personen zonder talent en inzet wordt niet geïnvesteerd, want deze kunnen geen bijdrage leveren in de samenleving. Hier zien we dat er opnieuw een vorm van ongelijkheid naar boven treedt. Deze keer niet meer bepaald door afkomst, maar door verdiensten van de individuen. (Van den Bosch, Tan & De Maesschalck , 2001).
Het woord meritocratie werd voor het eerst gebruikt door de Engelse socioloog Michael Young. Hij introduceerde de term in een boek The Rise of Meritocracy (1958). Young zag meritocratie niet als iets positiefs, en in zijn boek leidde het tot een maatschappelijke ramp. Deze visie werd ook gevolgd door andere sociologen, zoals Ralf Dahrendorf. Ze uitten dan ook
==Externe links==
|