|
Met '''deproletarisering''' of arbeidersverheffing bedoelt men elk individu omvormen tot een individuele onderneming. Het is de bevrijding van de arbeider uit zijn minderwaardigheidspositie, zowel op materieel als op geestelijk vlak. Iemand die dus moet werken om te overleven, m.a.w. ‘hethet proletariaat’proletariaat, gaat zich als ‘zelfstandige’ psychologisch distantiëren van de werkende klasse en zich daarentegen identificeren met de positie van de ondernemer of werkgever. We zijn met onze competenties ons eigen menselijk ‘kapitaal’ geworden. Zelfs de bedelaar aan de ingang van de supermarkt, zo lijkt het wel, heeft zo zijn bedrijfje (Vanderbeeken, 2014).
Het proletariaat was de revolutionaire tegenstrever van de bezittende klasse binnen het kapitalisme. Hun doel was om het kapitalisme omver te werpen en te vervangen door een socialistisch, economisch en politiek regime. Het was de strijd van de arbeidersklasse tegen de bourgeoisie en men streefde naar een klasseloze maatschappij (Wikipedia, z.d.).
Zoals je dus al kon lezen, bedoelt men met deproletarisering of arbeidersverheffing elk individu omvormen tot een individuele onderneming. Het is de bevrijding van de arbeider uit zijn minderwaardigheidspositie, zowel op materieel als op geestelijk vlak. Iemand die dus moet werken om te overleven, m.a.w. het 'ik'proletariaat, gaat zich als een‘zelfstandige’ Kpsychologisch distantiëren van de werkende klasse en zich daarentegen identificeren met de positie van de ondernemer of werkgever.M.O We zijn met onze competenties ons eigen menselijk ‘kapitaal’ geworden. HetZelfs isde bedelaar aan de bevrijdingingang van de arbeidersupermarkt, uitzo lijkt het wel, heeft zo zijn minderwaardigheidspositiebedrijfje (Vanderbeeken, zowel2014). opDit materieelrealiseert alsmen geestelijkonder vlakandere door arbeiders en werknemers participatie en medezeggenschap te geven.
Iemand die dus moet werken om te overleven (i.e. ‘het proletariaat’) gaat zich via de nieuwe identiteit als ‘zelfstandige’ psychologisch distantiëren van de werkende klasse en zich daarentegen identificeren met de positie van de ondernemer of werkgever. We zijn met onze competenties ons eigen menselijk ‘kapitaal’ geworden. Zelfs de bedelaar aan de ingang van de supermarkt, zo lijkt het wel, heeft zo zijn bedrijfje (Vanderbeeken, 2014). Dit realiseert men onder andere door arbeiders en werknemers participatie en medezeggenschap te geven.
Eén op vier werknemers is nu al freelance en tegen 2020 zou dat een op drie zijn. De nieuwe sociale klasse, de onzekere kenniswerkers, bezitten hun eigen productie-middelen, zoals de computer, de netwerken, en in toenemende mate de nieuwe productie-middelen zoals 3D printers (Bauwens, 2014a).
|
