Onderwijs in relatie tot P2P/Deproletarisering: verschil tussen versies

- De “non-adaptive strategy”: weerstand tegen de ondergeschikte positie in het socio-economische systeem. De arbeidersklasse was niet voor het compleet of deels veranderen van het bestaande systeem, maar voor assimilatie binnen het bestaande systeem (Ben-Porat, 1991). Men verzet zich dus tegen zijn minderwaardigheidspositie. De werknemers ondernemen dan actie om het bestaande systeem aan te passen. Op deze manier worden ze ondernemer.

- De “adaptive strategy”: pogingen om vormen van deproletarisering binnen te brengen in het proces van klassen- en natievorming. Dit deed men door politieke partijen op te richten. Voor deze groep betekende proletarisatie niet het einde, maar een noodzakelijke en waardevolle stap in het proces van de oprichting van een socialistische partij. Proletarisatie stond in dienst van de transformatie (Ben-Porat, 1991). Ook hier verzet de werknemer zich tegen zijn minderwaardigheidspositie. Hier willen ze het bestaande systeem niet aanpassen, maar ze streven naar een nieuw systeem. Hiervoor ondernemen ze acties, bijvoorbeeld door een socialistische partij op te richten.