Bauwens (2013) voorspelt dat we naar een samenleving gaan waar peer-to-peer op grote schaal aan de orde is. We gaan van een meer individu-gericht systeem (kapitalisme) naar een meer collectief, gemeenschappelijk systeem (peer-to-peer). Eigenlijk ziet Bauwens dus in peerproductie het potentieel om van het huidige hyperindividualisme verlost te geraken en die in te ruilen voor een coöperatief individualisme. De kapitalistische moderniteit geeft fragmentatie, maar identiteit kan heropgebouwd worden door engagement aan p2p-projecten (blognl.p2pfoundation.net, 2013). Hij wil de horizontale dimensie die verloren was terughalen: peer-to-peer betekent immers dat ieder individu naar eigen vermogen een bijdrage aan een of meerdere gemeenschappelijke initiatieven levert vanuit de eigen wil. De kapitalistische moderniteit geeft innerlijke fragmentatie, maar identiteit kan heropgebouwd worden door engagement aan p2p-projecten (blognl.p2pfoundation.net, 2013). Men wordt deel van een groter geheel, iets wat boven zichzelf uitstijgt. Men voelt zich verbonden met anderen. Bauwens (2013) haalt in Lievens zijn boek ‘De Wereld Redden’ ook een voorbeeld van een meervoudige identiteit aan doordat je bijdraagt aan verschillende peer-gemeenschappen: een softwareontwikkelaar die boeddhist en vegetariër is en aan yoga doet. Hij erkent dus dat door de bijdragen die je levert in verschillende netwerken je zo een identiteit opbouwt. Ook hier is er dus sprake van individuatie waarbij peer-productie invloed heeft op het ontwikkelen van een identiteit.
