Onderwijs in relatie tot P2P/Axiologie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 14:
“Die waardeverschuiving naar openheid, sharing en samenwerking is de axiologie van peer-to-peer. Er is een brede tegenbeweging aan de gang tegen het neoliberale hyperindividualistische mensbeeld” (Bauwens, 2013, p.143).
Peer-to-peer is voor Bauwens een uitloper van veranderingen in ontologie, epistemologie en axiologie (Bauwens, 2013). Om de verschuiving van een kapitalistische naar een peer-to-peer samenleving mogelijk te maken, moeten bepaalde waarden en normen die de mens aanhangt evolueren of verdwijnen. In dit opzicht merkt Bauwens op dat er een verschuiving plaatsvindt van “een context waarin competitie en atomisch individualisme van de kapitalistische moderniteit overheersen” (Bauwens, 2013, p.143) naar de relationele ontologie van peer-to-peer. Hiermee bedoelt hij niet dat we overgaan naar een collectivisme, waarbij we gevangen zouden zitten in onze sociale rol. We gaan over naar een maatschappij waarin we o.b.v. onze individualiteit banden kunnen aangaan met gemeenschappen en op die manier kunnen groeien door onze relaties met deze gemeenschappen en door de bijdrages die we leveren aan die gemeenschappen (Bauwens, 2013). Hij duidt hier op een verschuiving van een samenleving waarin iedereen voor zichzelf of voor zijn eigen geld werkt, naar een samenleving waar mensen samen dingen creëren in commons (Bauwens, 2013). Mensen werken dus samen, maar doen dit niet voor het geld. Dit betekent echter niet dat er geen hiërarchie meer kan zijn. Binnen de commons is er nog steeds meritocratische competitie mogelijk. Dit is een competitie gebaseerd op prestaties en capaciteiten. Je kan dus status verwerven door te proberen beter te zijn dan een ander (Bauwens, 2013). Deze waardeverschuiving naar een meer open samenleving waarin ''sharing'' en samenwerking prioriteit krijgen, is de waardeleer of axiologie van peer-to-peer.
==Voorbeeld==
Deze waardeverschuiving naar een open samenleving waarbinnen mensen hun waarden vormen mede door de inbreng van anderen, zien we ook terug in de evolutie van ons feedbacksysteem. Tegenwoordig hebben mensen voortdurend drang naar feedback. ‘De wil tot feedback is ondertussen vanzelfsprekend’ (Simons & Masschelein, 2008, p.39).
Anderzijds kunnen we feedback hier zien als een middel om een waardeverschuiving te creëren bij de mens. Doordat men constant op zoek gaat naar feedback, toetst men zijn waarden en normen constant af en worden deze voortdurend aangepast naargelang de verkregen input.
|